Endeleg rundering!

 Fredagen hadde vore ein dag med torden og lyn OG regn. Til tider i voldsomme mengder av alt.
Lise, Marina og eg satsa på at slikt måtte gå over så vi gjorde oss klare for rundering på laurdagen. Og dagen blei riktig så fin og varm i Sælandsskogen.

Endeleg skulle hundane få rundere igjen.
Ekko fekk Celina (utvekslingseleven til Marina) og Lise til figurantar. Han fekk eit lite klapp på første slag. Då var han i gang. Full fart ut, henta bittet og kom inn. Ivrig ut for å leike med Celina.  Neste var Lise. Jobba godt der òg. Han hadde ikkje gløymt at han skulle forflytte seg framover for å levere bittet.
Det er tydeleg at den leika med lyd er gjevast. I tillegg var Celina veldig flink på jaktleik. 8 gode slag.

Eg hadde den store gleda å vere figurant på Scott og Kira. Kira ville helst ha premie og tok lausbittet med eit sukk. Eg fekk beskjed om at ho måtte få ekstra god belønning på siste slaget. Det slapp eg å tenkje på for Kira fiksa festen sjølv. Ho kraup omtrent oppi vestlomma mi og tømde godteposen :).

I løpet av den tida vi hadde halde på, hadde det sige på med sopp-plukkarar (med og utan hund), bærplukkarar, bokstavjaktarar (orientering) og turgåarar.
Etter pausen prøvde Scott overvêr og Kira melding med fastbitt. Eg bestemte meg for eit langt spor med person i enden sidan det no var så mange vandrande rundt oss at eg ikkje ville ha rundering.

Lise hengte frå seg jakka og gjekk avgarde. Vi gjekke eit stykke før vi fann starten. Ekko starta fint. Det kan vere at eg hindra han litt for eg var usikker på om Lise hadde gått så nære hovudvegen som Ekko ville (han hadde rett). Etterkvart rota han seg inn på eit gamalt spor Lise hadde gått. (Det viste seg at Lise hadde gått litt lenger oppe). No virra han litt rundt før han såg skråsikker ut igjen og det bare var å henge på. Og der var Lise.
I den perioden han virra (og eg nok hadde gjort han forvirra ved omtrent å nekte han å gå der han ville), tok eg kontakt med Lise for å sikre meg om at vi i alle fall var i rett retning. Det var vi (og det burde eg visst. Han var jo skråsikker på retningen i starten).

Eit kjekt spor. Men altså hundeførar Østerhus, stol no på den hunden din. Han har ganske smart nase. I dag var det eg som var hindringa, men han løyste oppgåva likevel.