Asfalt eller skog - livet er på sporet

Vi sporar kvar veke, men med ei matmor som jobbar for fullt og studerer i tillegg, blir det svikt i skrivinga.

Forrige veke hadde han blanda resultat på asfaltspor i regn. Det første var bra. Dei andre var mykje til og frå.

Denne veka har vore slik:
Måndag asfaltspor ved UiS. Scott, Nicole, Silja og Ekko skulle bruke nasen.
Eg hadde lært noko av krittmerka til Gry: Store og tydelege skulle dei vere. Og eg hadde med meg idéen om ikkje ha slutt i sporet.
Lise tok med krittet og gjekk eit for meg. I tillegg la eg eit spor med vinkel.
Spor 1: Ekko tok sporet fint, men ville mykje ut på sidene. Men så kobla han og jobba veldig godt. Fortsette der Lise eigentleg hadde slutta sporet og bare gjekk for å kome bort. Kjempebra,
Spor 2. Her jobba han veldig bra. Ved vinkelen sjekke han ut ein grøftekant før han kom tilbake og fortsette fint sporet.
Det fungerte svært bra å setje kryss i sporet og stoppe undervegs for premiering. Og deretter å gå fram til neste kryss og fortsetje. Då fekk hunden fleire spor ut av eit langt.

I dag var det Lise og eg som ville sleppe asfaltgutane ut i naturen. Sælandsskogen er perfekt til det. Den første vi møtte var ein moden herre frå området. Han kom på solid DBS damesykkel. Ikkje noko tull med gir der. Rett etterpå kom mann med traktor. Han var òg i moden alder. Så kom det eit par bilar til. Her skulle det hoggast tre til folket på Undheim og slikt arbeid er for skikkelege mannfolk.

Vi høyrte motorsag og etterkvart fekk vi beundre treet. Mannfolka tykte vi kunne ta ein julesong slik at stemningen blei perfekt, men Lise og eg feiga litt ut der... Dei var strålande nøgde med resultatet. Ein fiksa eit til huset i tillegg. Så var det gjort.

Lise og eg la ut to lange spor. Ekko sitt blei på 570m. Det skulle få ligge. I mellomtida skulle hundane få trene på sporoppsøk. Eg gjekk inn i skogen og laga ei linje (ikkje bein sidan skogen er full av tre...) og plasserte mange gule sløyfer langs linja.

Først ut var Scott. Han imponerte. Men det skriv vel Lise om.
Hundane blei sett på slik at dei måtte gå inn i skogen og ville møte sporet mitt slik at dei fekk ein 90graders vinkel.
Ekko tok sporoppsøket som om det var noko han hadde trent mykje på. Tok vinkelen og var skråsikker på retningen. Gjentok forsøket og han var like sikkert. Knallbra! Eg turde ikkje prøve fleire...

Sporet eg gjekk med han som førar

Sporet eg la ut

Vi gjekk rett på det lange sporet som no hadde fått litt liggetid. No er ikkje Endomondo det beste instrumentet til å sjå spora, men eg gløymer stadig GPSen så då blir det slik.


Ekko hadde fart og eg angra ei stund på at eg ikkje hadde den lengste lina med meg. Eg kan ikkje seie sikkert om han er direkte i sporet, men alle merkene blir nådd og der eg trur han går feil, har eg feil. Vi hadde eit stopp ved eit daudt dyr. Det måtte luktast på og studerast nøye før han kunne gå vidare. Tok perfekt vegkryssinga (eg hadde gått litt langs vegen før eg gjekk inn i skogen på andre sida). Etter vel 300 meter byrja han å rote. Eg stod heilt stille så det vises ikkje på loggen. Han fann godsaker etter eit anna dyr og måtte sjekke det og sporet ut, men kom seg på jobb igjen og var sikker på vegen vidare.

Siste sporet hadde Lise lagt ut for meg. Ekko starta greit, men verka meir lysten på leik. Og då eg trudde han hadde kobla heilt ut, tok han vinkelen perfekt. Altså meir på enn eg trur (liknar litt på nokre elevar...) 

Generelt i dag og fleire andre gonger så syns eg han har nasen høgt. Han jobber godt når han er av sporet og gjer ikkje opp før han er på igjen. Såg det tydeleg då vi kryssa ein sti og han ikkje fann kor eg hadde begynt å klatre. Kjempefin jobbing og tydeleg når han er sikker.

I dag var han lett å lese. 

Trur eg las i avisa på fredag at ein polititenestemann sa at han var sikker på at hunden hans var lukkeleg når den fekk gå spor. Det har han rett i. 

Vi avslutta treninga med å leite etter hundebåndet. Eg hadde mista det på turen. Sjølvsagt fann vi det ;).