Asfalt, grus, skog, myr... vi sporer

Selma på første spor

Sist måndag fekk vi med oss Lise og Silje med hundane for å trene på asfaltspor. Er jo irriterande at det er noko vi ikkje får til så då må det gjerast noko med den saka.
Eg hadde ordna meg med ei sprutflaske med vatn med leverposteispor i. Dette måtte vel gjere susen?

Silje hadde med seg Pia og Selma. Dei var heilt elleville då dei skjønte at det endeleg var litt trening på gang. Lise og eg er meir betenkt over at Selma viste seg. Våre hundar kan få skikkelege komplekser. Selma gjekk nemleg bare ut av bile, sette nasen i asfalten og gjekk sporet som om det var det mest naturlege på jord. Kan det vere fordi nasen i utgangspunktet er så nær bakken? ;).

Vi ventar på at spora skal bli klar

Men over til Ekko. Første spor var på 2 meter. Spraya med leverposteivatnet. Han gjekk som ein gud. Og eg var jo ovanpå i 2 sekund. Neste spor er like langt. Då ville Ekko leike, springe til grøftekanten for å tisse, sjå  på dei andre... Eg la nytt spor. Denne gongen på sokkeleisten. Like uinteressant. Så eit med pølse skrapt langs lina. Jo, no gjekk han nokre centimeter med nasen ned. Så eit siste spor før eg gav opp for kvelden. Det var på 5 meter og eg brukte sprayflaska ca annankvar fot. Det gjekk betre. Han gjekk ca 4 meter greit.

Det verkar som om asfaltspor er heilt uinteressant. Ka er vitsen, lyser heile han av. Hm.

Lise går inn for saka

 På laurdag var det tid for siste sportrening med bruksgruppa før ferien. Det var kun Lise og eg som hadde tid til slikt. Ja, og dei to flotte svarte vi har med oss.

Vi starta med å legge kvar vårt lange spor. Mitt blei på 700 meter. Det gjekk på skogbotn, myr, hopp over bekk og litt steinrøys. Eg merka av 5 stader der eg tenkte eg kom til å trenge ein sjekk om vi er på rett veg, men elles var det ingen godbitar undervegs, kun litt frolic ved oppstart.

Medan sporet godgjorde seg tenkte vi at det var tid for meir asfaltspor. Og til duren av eit eller anna bråkete klippemaskineri, sette vi i gang. Dei to firbeinte var på ingen måte einig i at det var asfaltspor vi skulle drive med. Leik stod på programmet i følge dei. Eg la ut to asfaltspor. Det eine 1 meter og neste 2 meter. Eg burde visst at dette ikkje var planen til Ekko for han hoppa rundt meg for å få tak i leika han visste var i ein lomme. Men ok, han kunne setje nasen i bakken. Eg klikka. Jippi, tenkte Ekko. Godbit og etter det utruleg mange tilbod på dekk, hi five, bukk.... Og frustrasjon over at det ikkje kom eit nytt klikk. Men asfalten? Kvifor peika eg på den? Skulle han setje labben der? Til slutt var eg så frustrert at eg slutta det av. Klikker gav altså andre signal enn eg tenkte på.

700m solid søk

Vi fekk heller gå det lange sporet. No forsvann frustrasjonen min. For eit spor! Frolic i starten var heilt uinteressant (mauren hadde overtatt dei), men frå "Søk spor"-kommandoen var nasen i bakken og til tider høg fart. Han var lett å lese så det var bare å stoppe opp då eg såg at nasen gjekk litt opp. Det tok eit par sekund så var han sikker igjen. Alle vinklane gjekk som smurt og alle merkene mine møtte vi. I planen min hadde eg tenkt at han nok ville stoppe ved dei vasspostane som var langs løypa, men nei, han var på sporet. Og kanskje temperaturen var perfekt den òg?
Det er lenge sidan han har vore så lett å lese at eg får stoppa i tide og vente på at han finn ut av det før eg har begynt å rote meg ut på feilsporet. Dette var ei kjekk oppleving!

Kunstinstallasjon i skogen? 

Etterpå var det kake på oss tobeinte og frolic på firbeinte. Takk for kaka, Lise!

Men det var det asfaltsporet... vi får nok trene litt igjen til veka for dette irriterer meg.

flott turområde.

Kan asfaltspor vere noko?

Oj, eg skal visst ned her..

Siste laurdagen i mai var det sportrening på Dale. Lise, Kristin og eg var klare som egg. Sola skein og livet var bra. Jo, her skulle det sporast. Og Lise hadde vore på sporkurs og Kristin hadde lest. Asfaltspor måtte jo testast.
Men først spor i skogen.
Eg la eit på eit par hundre meter for å varme opp Ekko.

Så drog eg ut på tur. Og klatra oppover. Det går jo greit å gå spor oppover. Men ojsann, brått hadde eg bare eit val - bratt nedover. Dette kan blir spennande....
Sporet blei til slutt vel 1km.


På veg tilbake til bilane fekk eg SMS: "Må vi lete etter deg?". Det tok visst litt tid dette.

Kristin og Hera på asfaltspor

Etter litt soling ville vi prøve asfaltspor. Eg trur jo at Ekko er litt Pippi: "Det har eg aldri prøvd før så det kan eg"..

Først ut var Scott. Lise hadde trass alt vore på kurs. Vi fann ei bein linje ho kunne vandre langs. Litt pølselukt på skoa og Lise vandra beint fram. Så var det Scott sin tur. Han beviste tydeleg korleis det går når ho går på kurs utan han. Ingen hadde fortalt han at det var spennande å lukte på asfalt. Matmor burde vite betre. Tenk på luktene i nærmaste busk.

Kristin hadde ikkje vore på kurs, men ho og Hera hadde prøvde seg bittelitt. Kristin tok pølsebiten og gnei den litt nedi asfalten. Hera strevde litt med å forstå at dette liksom skulle vere eit spor å følge. Men etter litt vimsing så slo ho til. Ikkje langt, men tydeleg at ho hadde fert av noko. Dagens flinkaste!

Ekko blei vill då eg tok på han sporutstyret. Endeleg skulle det skje noko. Eg hadde lagt sporet på ei linje eg såg nære vegkanten. Hadde gjort som Kristin og gnidd pølsebiten langs linja.
"Søk spor". Og Ekko plasserte nasen i grøfta... Nytt forsøk. Hunden såg forvirra ut. Brått gjekk han eit par steg med nasen nedi. Dei andre brølte: Premiér! Eg var altfor sein i reaksjonen. Det same skjedde eit par gonger til. Då forstod til og med matmora at ho måtte ha premien så klar at det blei premie på sekundet. Kanskje klikkaren må fram på denne treninga?

Ekko ventar på at matmor skal klatre opp

Læring til neste økt: Markere rett straks han har nasen nedi. Bruk klikkaren. Og hald deg unna grøfta. Den var for fristande.

Etter matpausen, var det tid for spor i skogen.
Starten var bra, så litt forvirring før han er inne på sporet igjen. Ei god stund går det fint. Kryssar veg/sti to gonger. Byrjar rote litt igjen, men kjem inn på sporet igjen (får i ettertid vite at Lise og eg har kryssa kvarandre i dette området). Klatringa oppover fjellsida går veldig bra. Eg må be om ein liten pause då eg må klatre litt og er varm. Det same er han.

Kor blei sporet av?

Medan vi klatrar, høyrer eg stemmer. Trudde vi var langt frå turstien så dette var rart. På toppen oppdagar eg kvifor. Den fjellveggen som gjorde at eg måtte legge sporet bratt nedover, er ein klatrevegg. Sporet mitt var altså fullt av ferske menneskespor og eit hundespor. Klatrarane hadde med seg ein hund som ville helse.
Etter både helsing på hund og menneske, var Ekko klar for nedstigning. Eg måtte jamnt minne han på at eg kom sakte bak, men han gjekk fint.

Neste utfordring var ei steinrøys eg strevde med å kome meg ut av. Mellom anna måtte eg snu og gå litt tilbake. Då Ekko kom dit, stoppa han brått og lurte veldig kor sporet var blitt av. Etter litt leiting, kom han tilbake og prøvde nye utvegar. Han tok ein eg trudde var feil for den var så vanskeleg å forsere, men han trefte i alle fall eit merke eg hadde sett lenger framme.
Bileta av spora lyg litt for eg gjekk ikkje alltid heilt ut der Ekko gjekk, men viser i alle fall kor han rota litt.


Endeleg var vi ferdig med utfordringane. No var det bare skog og myr igjen. Denne delen gjekk greit og eg var glad for at eg hadde lagt slutten ved ein liten bekk for hunden var skikkeleg tørst.

Lagt spor

gått spor

Konklusjon: Ekko var ikkje påkobla heile tida. Han rota ein del i periodar og såg ut som han ville velge dyrespor i staden i blant. Men han gav aldri opp då han blei minna på å søke spor igjen. Han imponerte då han så kjapt greidde å finne tilbake til sporet vårt då vi trefte fjellklatrarane.

Etterpå måtte kongen på haugen vise den nye kompisen sin kor fin utsikt han hadde. Tok kanina i munnen og sette ho ved sida av seg... Søten. Han er forresten blitt billig i leiker. Denne er funnen langs vegen. Tennisballane hentar han i krattet rundt tennisbanen. Eg likar hundar som ordnar slikt sjølv.

Ei fin treningsveke

Kjekt med veker der det dukkar opp raude dagar. Denne veka fekk vi trent på torsdag og laurdag.

Torsdag møttest Gry, Lise, Guro, Cecilie og eg til trening på Sviland. Vi starta med rundering. Ekko fekk 4-5 slag med full melding. Han jobbar godt. Veit ka han skal gjere. Kjem inn med meldinga og i full fart ut på visning. Ser tydeleg på han at det er siste delen som er kjekkast (ut for å leike). Han spring eit stykke inn i skogen. Stoppar for å sette nasen høgt. Her gjeld det ikkje å bruke for mange krefter, men springe rett der han veit det er folk. Siste slaget var rett i leik. Då var han trøytt.

Han har i det siste hatt kun direkte i leik, men viste med dette at kondisen er blitt betre og at han ikkje var i tvil om ka jobben var. Og som alltid: flink til å finne førar mellom kvart slag.

Sporet til Klikk. 1,02km

Etterpå gjekk eg eit spor på 1 km for Cecilie og Klikk. Spennande å sitje i skogen og lure på om dei finn fram. Det gjorde dei. Ein sliten kvit gjetarhund var lukkeleg over funnet, men ville heller ha fôrkulene mine enn leik. Han var herleg trøytt etter innsatsen.

I mens eg rota meg rundt i skogen, var Gry og Lise i full gang med feltsøk. Hundane hadde strevd litt . Ekko strevde mykje. Anar ikkje om det påverka at eg ikkje hadde gått i feltet, men interessa hans var mest utanfor området. Noko vi oppdaga på dei andre hundane òg. Omsider fann han det han skulle. I andre økta såg det mest ut som han ikkje hadde peil på ka eg ville han skulle gjere. Vi fann gjenstandane, men konklusjonen er nok at dette var mislukka feltsøk. Eg må tenkje litt nøyare til neste forsøk.
--
Trening i dag:
Grått og etterkvart ganske vått. Men det var vêret. Treninga var på ingen måte grå. Ekko skulle starte med full melding og gå over til flying var planen.
Fint ut på først slag. Fint inn med melding. Ivrig etter å springe ut for å leike. Lise melder at han leita litt rundt på høgdedraget før han fann henne.
Over på neste. Fint ut . Stoppar brått. Tenkjer (han er trass alt 50% curly). Og så full fart mot Gry. Fin melding.
Tredje slag går og fint ut. Stoppar då han kjem på toppen. Får seg overblikket og spring vidare. Full melding.
Fjerde slag blir rett i leik. Dei tre første slaga er så bra at han skal få gjere det kjekkaste på jord. "Flying".
Flott slag. Over på neste side. Han finn ikkje Lise, men har fint driv framover og får krysse over til motsett side. Eit uplanlagt blindslag.
Neste gong han skal leite etter Lise, får ho i oppgåve å springe innover når Ekko har kryssa midtlina. Slaget går fint.
Siste slag på Gry er ned på flata mot vegen opp til garden. Eg får litt panikk då eg ser han springe mot vegen (høyrer hundebjeff og sauebjøller), men Ekko bare jobbar med nasen. Han leitar på kryss og tvers etter ferten av Gry.

I andre økta plaskregnar der og eg bestemmer meg for flying. Her gjeld det å halde iveren og kondisen oppe. Ekko leiker på fleire av slaga, men blir tidleg sliten og vil helst ha godbitar. Gode slag og veldig trøytt hund.

Våte med varmeanlegget på full guffe og radioen på P1 bar det heimover. Ein fin laurdag.

Kom mai, du kalde, våte....

Feltsøk.  Foto: Gry H

4.mai var ei kald oppleving. Kari, Gry og eg møttes på Skjæveland. Trudde vi hadde kledd oss godt, men måtte etterkvart innrømme at vi mangla både votter og varmeputer.. Men det hindrar ikkje oss frå å trene med dei firbeinte. Vinden var sterk inne i skogen og svak ute på vegen. Dette gjorde det vanskeleg å velge midtline. Gry og Kari bestemte seg for vegen.
Eg tenkte at eg skulle nytte høve og trene overvêr. Gry og Kari gøymte seg godt. Eg slapp Ekko laus og bad han passe på. Han fekk kjapt ferten av Gry. Ut og hente lausbitt og inn for å melde. Kjempebra!
Gry leika han inn til vegen igjen. Så var det å gå nederst i skogkanten for å sjå om vi fann Kari. Ekko ser heilt uinteressert ut. Snuser, tisser, grev i jorda. Og eg blir i tvil. Så set han nasen høgt, spring litt innover, men stoppar opp. Fortset med snusinga. Men endeleg. Full fart innover. Det viste seg at Kari var langt inne i skogen så det tok nok litt tid før ferten var tydeleg. Men fin melding og funn.
I mellomtida hadde Gry gøymt seg på nytt. Vi kryssa vegen og Ekko såg like uinteressert ut som før. Eg byrjar å mase på søk. Skjønar ikkje kvifor eg masar slik. Han pleier jo å ha kontrollen. Og jadå. Midt i uinteressa, går nasen opp og innover med han. Full melding. Kari var på ny gøymt i skogen. Medan vi søkte etter henne, dukka det opp ein laus hund. Fekk Ekko inn før han oppdaga det og fekk gitt Kari beskjed om at Ekko skulle rett i leik om han fann henne.

Heldigvis gjorde vi det slik for medan han var i leik hjå Kari kom ein familie inn i skogen. Ei lita jente prøvde å halde to bordercolliar i band. Såg ikkje enkelt ut. Dei sleppte dei rett etter at dei var gått forbi oss, men då var heldigvis vi ferdige med økta.

Det var ikkje snakk om store matpausen mellom dei to øktene. Var for surt og kaldt til det.

Premie! Foto: Gry H

Alle tre hadde lyst til å prøve feltsøk i økt to. Så vi inn i skogen og prøvde å tenkje vindretning og lage oss ein korridor på best muleg måte. Den blei ca 5 meter brei og minst 50 meter lang.
Nicole var først ute. Gry vifta med gjenstanden langt der ute. Så kom ho inn og Nicole sette i gang. Morsomt å sjå kor godt ho jobba. Eit vellukka funn. Så skulle ho få ei utfordring. Eg gjekk ut med eit lite tøystykke. Så lite hadde ho aldri leita etter før. Men Nicole fann det og plukka det opp, men å springe inn med noko anna enn ei leike var ikkje lett. Ho fekk premie for å gjere funn.

Ekko var neste ut. Han sette i gang, men fekk ferten av Kari, som var ved bilen og slo inn på overvêrsøk i staden. Måtte ropast inn. Dette skjedde to gonger. Då gjekk Kari ut med ein hanske og gøymte den. Kom inn igjen. Då kobla Ekko og søkte innanfor korridoren. Fann hansken og kom inn og leverte. Så ut igjen for å hente tøystykket som no hadde lege der ei stund. Ikkje noko problem. Gjenstand funne og levert.
Medan eg premierer og står med ryggen til, går Kari ut med siste gjenstand. Den ligg heilt ute ved slutten av korridoren. Ekko held seg no fint i korridoren og finn gjenstanden og avleverer fint.

Eg som hadde gløymt ut at det var gøy med feltsøk. No skal det bli meir av det framover.

Det var godt å kome seg heim for å tørke og varme meg. Men som alltid: kjekt å trene og ha ein trøytt hund i heimen.

Varierande trening på ein kald 1.mai.

Lise, Gry og eg hadde avtalt å møtast på Sviland i dag. klokka ti slik at vi ikkje hamna borti det store vårsleppet (MC-gjengen på 1.maitur) på motorvegen.

Heldigvis drog vi så tidleg for etterkvart dukka det opp ein mengd redninghundfolk som skulle trene.

Eg hadde ikkje kobla hjernen inn på at ein treng walkie til rundering på ein onsdag òg... Det gjorde det mykje vanskelegare å få gitt kvarandre meldingar undervegs. Og når eg midt i alt mistar mobilen, blei det litt kaos. Men alle tre hundane fekk seg ei runderingsøkt før redningsfolka overtok området.

Ekko fekk framleis drive med flying og rett i leik. Denne gongen leika han vilt hjå Gry, men ville ha godbitar og kos hjå Lise. Såg ut til at han likte begge deler like godt for han kryssa i god fart over begge retningar. Kondisjonen er tydeleg blitt betre dei siste vekene. På siste slaget ut til Lise, sprang han fort ut. Lise sa at han stoppa der skogen slutta og stod litt før han snudde. Det eg såg, var ein hund som kom i full fart for å drikke i ein stor pytt. Sendte han på siste slaget opp til Gry.
Nå skal eg begynne forsiktig med meldingar igjen og samstundes prøve å halde kondisjonen oppe.
--
Klokka 12 kjørte vi ned til området til retrieverklubben. Vi forstod fort at det ikkje var aktuelt å utvide områdebruken for "overalt" dukka det opp redningsfolk. Ok. sporet vi hadde tenkt på, måtte gjerast på ein annan måte. Gry tok grusspor på vegen, Lise spor med vinklar nederst på området og eg grusspor på parkeringsplassen. Eg trur jo at hunden min får til alt så at eg måtte legge sporet slik at det kryssa spor eg nettopp hadde gått, bør han vel ta? At det var på grus som vi sjeldan går, gjer vel ingenting? Som pedagog har eg lært at vi skal utfordre utanfor flytsona/komfortsona til eleven....

Ekko starta fint bak bilen til Lise, tok første vinkel, men på nest vinkel ville han ligge litt til høgre for der eg hadde gått (oppdaga jo då at vinden hadde auka og at lukta av meg nok var sterk der), men han var ikkje i tvil om retningen. Brått var det ut for å tisse ved eit tre, men sidan eg stod stille så kom han tilbake og fortsette sporet (no nøye) i le av vinden til han bak brakka fann tennisballen. Konklusjon: Han tar grus greit, men trenaren må følge meir med på vindretningen (sjølv om den innimellom hadde ein liten pause) viss ho vil ha hunden til å gå nøyare.

fotograf: Lise Lunde

Gry og eg ville ha feltsøk. Ekko hadde ikkje prøvd det sidan området var nytt og han var ein unghund. Lise hadde òg lyst til å teste Scott på det. Han hadde aldri prøvd feltsøk.

Alle tre tråkka området før start. Det er fascinerande å sjå at alle tre hundane forstod at det var dumt å søke utanfor området. Hamna dei der, var dei fort inne igjen. Tenk om det var like lett å lære menneske slikt?
Eg la ut ein hanske og ein tøybit på området. Henta hunden og gav han beskjed om å søke felt. Flinkaste hunden fann hansken, leverte og fekk godbit og kos før han sprang ut igjen for å finne neste gjenstand. Ikkje vanskeleg det heller. Så var det to rundar der Gry la ut og Ekko måtte finne. Gjekk strålande det òg. Flinke sporhunden!

No skal det innrømmast at vi ikkje arbeidde med eit nøye feltsøk der hunden jobba jamnt og tok for seg heile området strukturert. Det var ingen av våre trent på. Vi ville bare ha dei til å leite rundt for å sjå ka dei kunne finne.

No regnar det, Ekko søv tungt og matmor er nøgd med treningsøkta.