Gratulera med dagen!

Gode, snille og morsomme Ekko er 8 år!  I følge eit skjema tyder det på at han er 56 menneskeår. Han har førebels ikkje brydd seg særleg om det - einaste han er blitt litt gråare. Men det er bare utanpå.

2005

2006

2007

2008

2009

2010

2011

2012

Ein nydeleg og kald dag i skogen

Winterwonderland

 No er det skikkeleg vinter her. Då eg parkerte på Sviland kl 09.30 viste biltemperaturen -10 grader. Gro, Marina, Gry og Kari L hadde òg pakka seg inn og var klar for trening.

Hardt å grave, men veldig kjekt

Vi bestemte oss for korte økter slik at hundane ikkje blei for varme og deretter kalde medan ei låg i bilen for lenge. Fleire hundar hadde fine varme dekken å ha på seg. Ekko fekk eit teppe. Minuset med det er jo at det dett av viss han reiser seg. Sola var ikkje komen over fjellknausane så det blei ein kald start.

Første hund ut var Silja. Ho imponerer meg. Den tidlegare overivrige og lettkokte hunden, er blitt eit solid arbeidsjern som eigaren har fin kontroll på. Ho er som ein speidar: Alltid beredt! Kjempeflott å følge.

Gro er kledd for vinteren

Ekko var veldig klar då det endeleg var hans tur. Han sprang fint ut og rota ikkje med tilbakemeldinga slik som sist. Kom veldig fint inn.

Dei 5 fulle meldingane ha gjennomførte var gode og han leika skikkeleg på alle.

Etter pausen var Ekko slappare. Sprang saktare ut, hadde behov for å ta med seg pinnar, tygge på greiner, dilla med å springe ut. Men skal eg nøkternt sjå på utslaga hans på andre økt så er det:

• sakte fart eit stykke. 
• Stopp. Nasen høgt. 
• Så fart og funn. 
• Kjapp med melding. 



satsar på at nokon finn meg.

• Og kjapp ut att.Godt framdriv på tilbakemeldinga.

Eg hadde tenkt å ta eit blindslag i dag, men ved at vi tok så korte økter, gjorde eg ikkje det. Han leika framleis på alle slag.

I dag hadde eg ikkje tenkt på at det var smart med vatn langs løypa. Heldigvis er det bekk (som ikkje var frosen nok for hundane) så her var fryden å knuse hol i isen og drikke.

Vi stod på frå sola viste seg til ho gjekk ned bak fjella, Altså var vi ikkje ferdig før nærmare 4. Dvs 6,5 time i skikkeleg flott vinterver.

Eg har rydda litt i sekken etter at eg kom heim for i dag sakna eg håndvarmarar og skovarmar. Visste eg hadde heime, men kva hjelper det, når det er ute eg frys? Og Marina minna meg om nokre solide sko eg ikkje har brukt på eit par år. Fram med dei. Eg har ingenting i mot dette veret i ein periode framover.

Vidare arbeid med Ekko er blindslag og fastbitt. 

eg e klar!

å sitje i skogen og filosofere

Kjempestart på året

Første rundering. Det er skodde og yr i lufta, men 6 ekvipasjar ville til Sælandsskogen for å trene. Kjempekjekt!.
Ekko var andre hund ut. Det var bare bursdagsbarnet Scott som fekk kome før han. Gratulera med 5 årsdagen Scott!

Gry og Ekko i herleg leik

Eg starta med ein lyd frå figurant. Ville vere skråsikker på at han fekk ein god start på året. Og det gjorde han. Full melding og ivrig leik hjå figurant på alle slag. Han fekk ikkje godbitar frå figurantane denne gongen heller og leikeiveren var god heile tida.

På siste slaget var han så sliten at eg omtrent måtte gå med han ut, men etter å ha levert inn meldinga og begynt på påvisning, begynte Kari, figurant, å springe. Det gav fart i Ekko. Flott avslutning.

Av detaljar å jobbe med vidare er: siste metrane inn til meg med meldinga. Han viste teikn til gamle uvanar som eg trudde var borte. Må bare hugse korleis eg jobba med det sist.

Og så må eg jobbe med blindslag denne våren. Gler meg alt til neste laurdag!

Det var litt vasskaldt å vere figurant i dag. Men elva gjekk stor og veret absolutt ikkje til å klage over så eg fekk tid til å filosofere litt før hundane fann meg. Det er jo alltid kjekt. Det gjev forresten energi å bli overfalt av ivrige hundar som er overlukkeleg over å ha funne meg.
Sjeldan har det forresten vore så deilig å finne ei lue å ha på seg i pausen etter treninga. Blei varm av å få varme på toppen.

Det blei ein lang dag der vi ikkje var heim før 1530. Då var Ekko sliten og har etter det levd det gode liv. Soving på golvet, på hundemadrass, i sofaen... Og prøvd å vise litt interesse for fjernsynet. Må jo vere litt sosial ein laurdagskveld.
 Men ut frå uttrykket ser det ikkje ut til at han har noko til overs for det vi kallar underhaldning...

Eit år er snart over

Då tikkar klokka mot 2013.
Året som snart takkar for seg, har gått fort. Og det har vore prega av at eg har ein vaksen hund som ikkje skal trenast til konkurranse og ei matmor som både har vore student, fulltidsarbeidande og reist mykje.

Det har vore eit år der eg har grubla veldig over ka eg skal trene på. Har mangla fantasi og har sakna aktivitetstrening. Særleg den treninga vi hadde med Arne Aarrestad for nokre år sidan.
Ekko er grei å ha med å gjere i kvardagen. Sjølvsagt er det noko vi kunne ha trent på (iver når det kjem besøk, iver når menneske snakkar med oss på tur....), men ingen av delane er eit problem i kvardagen. Altså blir det lite fokus på det.

Dei gongene eg har hatt overskot til å dra på trening om måndagane, har eg måtta tenkje gjennom ka er det eg vil trene på. Og jammen strever eg med å finne på noko. Blir til at vi leikar for det meste. Eller held på med gamle øvingar. Alle dei halvferdige. Det er nok eit anna fokus når ein trener for konkurranse, men Ekko skal altså ikkje trenast til lydnadsringen, utstillingsringen, bruksringen osb.. Han blir 8 år i januar. Men kanskje eg skulle ha trent som om vi skulle ha gått konkurranse, bare for å trene til neste hund? Men orkar eg det? Har eg lyst? Slike tankar har surra mykje i 2012.

Ekko har blitt ein dreven kennelhund. Han prøver å bli håndbagasjekofferthund, men skjønar lite poenget med at lokket må vere igjen. Heldigvis trives han på Baroniet og folket der elskar han så eg får ein glad hund med meg heim etter alle reisene mine.

Fleire reiser er han med på. Spesielt reiser til Bergen. Då er han i sitt ess. Ikkje vanskeleg å få han raskt ut av bilen for tissing og inn igjen mellom ferjene. Då er visst alt bare kjekt.

Å få besøk er himmel på jord. Då veit han ikkje ka labb han skal stå på. Og folk tar jo så lang tid opp trappene....

Med ei matmor som har vore student i tillegg til full jobb, har det blitt mykje tid til å slappe av for firbeinten, men det har òg vore tid for turar med hundevener.

Om det har blitt mindre av det dette året, så er det framleis like kjekt: rundering. Ekko storkosar seg og gjer jobben godt. Laurdagen i skogen er til glede for oss begge. Og begge sloknar som regel kvar ettermiddag. Mette av frisk luft og trening. Det kjem vi i alle fall til å fortsetje med i 2013.

Spor har vi fått gjort litt av, både i lag med bruksfolket og for oss sjølve. Dette er vel den treninga Ekko blir trøyttast av. Tydeleg at hjernen får brukt seg mykje på eit langt spor.

Altså har vi to treningsformer vi kjem til å fortsetje med. Kanskje får vi inspirasjon til meir stilleståande trening i tillegg. Eg legg spor når eg er på området om måndagen og då må eg jo fylle tida med noko medan eg ventar på at sporet skal godgjere seg. Kan jo ikkje bare bli hundeprat, eller kan det?

Ekko og eg skal avslutte året med å feire nyttår på Tjensvoll for 1. gong på 7 år. Kjenner det kan bli ein nifs avslutning på året, men kanskje det går betre enn frykta. Folk har så mykje pengar dei bare må skyte opp og tape for godt. Då er det betre å reise dei bort :).

Ei god runderingsøkt og matmor oppdaga noko nytt

Endeleg var vi på trening igjen. Det har vore mykje reiser og arbeid på matmor, men i dag var vi klare. Til Sælandsskogen med oss. Der var Kari og Nicole, May Karin og Molly og Gry og Silja.

Nicole og Silja er så herlege labradorar at dei mest er til å le av. Snakkar meg om livets glade jenter! Full fart, arbeidsglede og til tider litt for mykje energi som dei ikkje veit heilt kor dei skal plassere. Nicole var raus med kyssa i dag.

Den som imponerte mest var Molly. For eit år sidan blei ho skade og vi rekna ikkje med at ho kunne vere runderingshund meir. Men no var ho klar. Og det var ei jente som ikkje hadde gløymt ein einaste kunst. Rett på figurant, plukka opp lausbittet og rett inn til førar. Aldri i tvil om ka jobben var og at dette var toppen på jord. Kjempekjekt!

Ekko, eldstemann og sistemann. hadde lada godt opp i bilen. Endeleg var det hans tur. Figurantane, Kari og Gry, hadde fått kva si leike og godbitar. Ordren var at han skulle få godbitar straks han var lei av å leike.

1.slag: Eg trudde han var klar, men så var blikket hans i feil retning. Bad difor om ein lyd. Slapp han og Ekko sprang direkte bort til sekken som låg like ved vegen. (Det var blikket i feil retning som eg ikkje oppdaga). Straks den var sjekka ut, bar det direkte inn i skogen og rett på Gry. Fart og full melding. Leika flott med Gry. Ivrig med tilbake for så å gjenta farten og meldinga på neste. Slik haldt han koken på mange slag. Eg blei litt forundra over at han leika ivrig på alle slaga, heilt til det gjekk opp for meg at han ikkje visste at figurantane hadde godbitar! Det var eg som hadde gitt han ein godbit då han gav frå seg leika og blei med meg. Tilfeldig, men så smart. At eg ikkje hadde tenkt på det før?!

På nest siste slag, starta han veldig bra, men svingte brått av og blei ivrig snusande i bakken. Eg ropte han  inn, men null respons. Då såg eg ein hund som gnei seg mot bakken og hadde skikkeleg vrikking og vriing for å få eit eller anna overført til sin pels. Og det lukta... akkurat... dritt. Var veldig glad for at vi var ein stad der elva renner ivrig forbi og det er badedjupt for store karar. Og sidan straumen var sterk, fekk han både bada og trent i elva. Bilturen heim var fri for drittlukt.

I dag har eg altså lært at leik kan Ekko drive på med lenge når ingen har godbitar å tilby. Den lærdommen skal eg ta med meg til neste trening.
Takk for kjekk laurdag, damer!