Fart i Sælandsskogen

I dag skulle vi til eit område som var ukjent for både Ekko og meg.

Han starta dagen med at det ikkje hadde hast med å stå opp. Då vi skulle gå til bilen, nekta ha å kome. Men vi kom oss avgarde.
Planen var eit meldingsslag og eit blindslag.

Ekko var nest siste hund ut så eg fekk prøvd både å vere på midtlina og vere figurant.  Hundane er etterkvart blitt ganske så flinke så det er kjekt å trene dei. I dag sleit dei ein del med djup og tung snø, men dei gav seg ikkje. Og det gjorde vi tobeinte med. Det var nokre varme kinn etter kampen med snø og tett skog.

Ekko var kjempeklar då det blei oss. Første slag skulle ver eit meldingsslag. Han sprang fint ut, henta bittet, kom fint tilbake MEN sprang forbi meg. Flying var kobla inn. Blei stoppa og kom seg inn. Heile tida med bittet i munnen. Slapp bittet då "vis"-kommandoen kom. Denne gongen minna Gro meg på at det var smart å ha framdrift på turen tilbake frå figurant då eg var ute og henta han.

Eg hadde ombestemt meg i forhold til blindslag då skogen var ny.
Neste slag gjekk veldig fint. Og slik fortsette han. Kjempefin fart. Eg ropte på han då han var på veg inn for å trene på framdriften. Og det funka veldig bra.

Han hadde så god fart i dag og snøen gjorde vel òg sitt til at han ikkje sprang rett ut frå meg. Han kom på skrått inn til meg (som rett er), og fortsatte på skrått over på den andre sida. Greidde å rette seg opp lenger inne. Men det førte til at han av og til fekk bakoversøk. For å rette på det prøvde eg å springe litt med han innover. Då gjekk det beint den eine gongen, men den andre gongen gjekk det så fort at han for over ein kvisthaug før eg hadde retta han opp. Då blei han ganske forvirra sjøl og stoppa litt.

På 3.siste slaget kom han inn til midtlina før vi var klar. Han hadde sprunge frå figuranten straks han trudde ho var passiv, mens ho bare skulle ordne litt. . Då måtte han vente på midtlina medan vi fekk Anne Lise på plass. For å vite kor ho var, måtte det klapping til. Og gjett om det tente den firbeinte. Han hadde ikkje tenkt å vente eit sekund lenger. Spant omtrent så han blei sendt ut.

Iveren var stor heile tida så freistinga var stor til å halde på lenge, men sjefen for midtlina, Gro, og eg blei einig at siste slag skulle vere på May Karin. Han kjem flott inn, spring fint ut, ser bare på May Karin og tar avgarde tilstørre freistingar (rådyrspor og lukter). Han var vanskeleg å få ut frå denne jakta, men vi fekk han no inn. Ut på ny og det same gjentok seg. "Han skal lukkast på det siste," sa Gro og fekk meg til ikkje å seie: "No er det nok". Inn til midtlina igjen. No kunne han skimte at May Karin kom springande inni skogen for å forsvinne. I tillegg kom det ein lyd. DÅ vakna runderingshunden. Rett på funn.

Generelt er eg veldig nøgd med utviklinga til Ekko i det siste. Det eg denne våren må utvikle er blindslag og meldetrening.
----

Arne meinte det mangla repetisjonskloke hundar sist torsdag. Hm. Kan ikkje skjøne det: Vi lærer dei jo å repetere same feil om igjen og om igjen :-)
Neste veke skal vi shape. Det blir kjekt. Må tenkje ut ka eg har lyst til å shape fram.