Hundtränaren veke 8 (16-22/2)

Denne veka har hatt det meste når det gjeld vêret. Starta med at snøen begynte å smelte og skapte holke, men så ombestemte vinteren seg og gav oss MYKJE snø over natta. Og veka sluttar med regn og vind. No er det meste av snøen borte og grøne plenar og små planter dukkar opp.

Denne veka har vi arbeidd med:

• Fri ved foten/lineføring. Det går framover, men eg slit med at eg ikkje får han tett nok inntil meg. Han startar fint med å sjå opp, men tar eit kjapt blikk utover etter eit par steg. Eg må fortsetje arbeidet med det.
• Omvendt lokking. Må jo bli kvitt dette at fokuset er på handa mi i staden for på meg. Går framover.
• Stå. Han er blitt flink. Eg har begynt med kommando litt forsiktig.
• Utgangsstilling. Bruker å trene på det når maten serveres. Færre feilmeldingar i løpet av veka.
• Innkalling. Det går fint på treningsplanen, men då vi endra på "reglane" sprakk han fullstendig. Han skal kome inn så dette må vi arbeide vidare med.
• Snutetarget. Har prøvd å halde fokuset litt oppe her. Ekko syns det er kjekt, særleg når han må springe litt for å få tak i handa mi.
• Rundering. Målet denne veka var å få til bein linje 50 meter ut. Gjekk stort sett greit, men han måtte ha lydpåverknad. Eg liker ikkje heilt det som skjer i runderinga for tida. Ekko verkar bare passe interessert. Kor er den hunden som trippar for å kome avgarde? Ka har skjedd undervegs her? Hm.
• Håndtering. Dette går for sakte. Det skal så altfor lite til før han trekkjer seg unna.

Som eg har skrive før, eg syns Ekko er litt utanfor for tida. Han verkar rett og slett litt lei seg. Eg nistirrar på hoftene hans for å sjå om det er negativ utvikling der. Og av og til syns eg han ser stiv ut (men kven gjer ikkje det i det veret vi har hatt), men eg trur det er mest innbilning frå mi side. Når vi skal ut, står han litt skeptisk utfor døra og må lokkast vidare. Dette er så lite han. Det går nok over. Eg får heller tenkje ut ka som gjev gnist og la han oppleve det.

---

Tillegg:

Etter at eg hadde skrive innlegget, gjekk vi på tur saman med 3 Rhodesian Ridgeback. Ungjenta der var akkurat noko for Ekko. Det var full fart og ingen vonde hofter på heile turen. Dei sprang og sprang. Endeleg ein hund med fart og lyst til å springe saman med han. No søv han ganske så sliten.