Rundering, ID-spor og tur.

I dag var det runderingstrening på Sviland. Med det flotte vinterveret vi har for tida, er det ein fryd å vere ute (kanskje litt kaldt for nokre..).

Ekko skulle ut på enkeltslag. Figurantane var Jan Inge og Gro N. Det var liten fert i lufta så eg måtte bruke lyd. På første slag sprang han perfekt ut. Rett i leik hjå Jan Inge. Flott. Neste utslag gjorde han ingen funn på. Det tok vi som eit blindslag sidan han kom inn. Så kom det nokre slag som ikkje var særleg gode. Dei to siste var fine. Særleg det siste, der han stopper heilt opp og står i ro til han har ferten av Jan Inge. Dei to siste slaga var nærmare enn 50 meter.

Det har så lett for å bli at vi låser oss i gamle uvanar og feil innlæring når ingen av oss er ekspertar. Eg kjenner at eg i ein periode har tenkt at eg går for seint fram og så gått i den andre grøfta: for fort fram. Las difor raskt gjennom Køste & Egtvedt sin artikkel om innlæring av rundering før eg drog i dag. Og når eg oppsummerer det eg gjorde, kan eg nok godt gå eit par hakk tilbake igjen.
Køste og Egtvedt:
Målet er at hunden på kommando skal løpe 50 meter rett ut, deretter bue framover og komme mot fører som deretter sender hunden direkte over på andre siden av midtlinjen. Slik fortsetter søket til hunden finner en figurant.

og så nokre poeng undervegs mot dette målet:

• Hunden skal sitte på plass og vente på å springe ut til du sier kommandoen. Men du bør først ha trent en del "skogslydighet" før du begynner med for mye av dette. Det er viktig at all kontroll i runderingsløypa er 100% positiv. (Takk for at du stoppa meg med maset om utgangsstilling, Gro). Ved å trene alle momenter på forhånd slipper du masing og korrigeringer i forbindelse med søket.
• 80% regelen. Hvis du ser at hunden begynner å tvile og bøye av for tidlig, skla du snarest sette figurantene slik at hunden enkelt greier å springe rett ut (dvs nærmere eller mer synlig). Dårlige utslag skal ikke forekomme i runderingstreningen! Vel, i paksis er det selvfølgelig vanskelig å trene feilfritt, men unngå i hvertfall at hunden får sjansen til å gjøre feil to ganger på rad. Hvis du ønsker en politelig rundering, er det viktig å legge opp treningen slik at hunden har en så liten feilprosent som overhodet mulig.
• Det er en god regel å telle antall vellykkede utslag når du trener rundering. Du bør gjøre ditt ytterste for at minst 4 av 5 (8 av 10) utslag er helt perfekte. Det eneste du skal regne for perfekt er at hunden går snorbeint ut og finner figuranten ved første forsøk - alt annet regnes for mislykket. Hvis du greier å legge opp treningen slik at du følger denne formelen, er det forbausende hvor fort du kan avansere i treningen. Imidlertid er det dessverre ikke uvanlig å se hundeførere som sender hunden ut både 3 og 4 ganger før hunden endelig går helt ut til figurant (75%feil og 25% suksess). Dette er en meget effektiv måte å lage dårlige runderingshunder på.

Alt i kursiv er utdrag frå denne artikkelen.

Ein av grunnane for at eg skreiv så mykje, er at eg treng det. Ekko sprang med fryd mellom figurantane og forflytta seg framover då vi kjørt "flying". Så begynte enkeltslaga og eg blei sikkert meir stressa. Eg trur eg må ta eit steg tilbake. Kanskje starte med eit par nære der fokuset er beint ut, så auke avstanden igjen. Meldetreninga og utgangsstillingen skal eg kjøre for seg ei stund til, kanskje dra til skogs å trene det slik at det ikkje blir på ein fotballbane, asfalt, men i det spennande miljøet. Eg må ikkje gjere rundering til eit mas for hunden.

Eg gler meg veldig til runderingskurset vi skal ha i mars. Reknar med å få tips, hjelp og mykje lærdom då ;)

---

Etter at Ekko var ferdig med å rundere, blei eg med som figurant for Caos og Trofast. Eg hadde med meg fotoapparatet i dag for eg tenkte eg skulle få tatt litt bilete av alle dei andre hundane. Men rakk eg det.... Skulle jo hatt eit av den skjønne Caos. Han var kjempeflink på ID-sporet, men kom så fort på meg at eg ikkje rakk å knipse han. Men Trofast greidde eg. Her har han fått ferten av meg. På slutten skulle dei fleste heim, men heldigvis kunne Gro og Gro stille opp for eg hadde tenkt Ekko skulle få to ID-spor. Han hadde vore i bilen i mange timar. Første sporet gjekk kjempefint. Falskt spor gjekk til høgre og rett spor til venstre. Neste spor blei eit lurespor. Då skulle falskt spor gå rett fram og rett til høgre (Ekko er van med at det ofte er falskt spor som bryt av og rett går framover..). Diverre såg eg ikkje merket for delingen av spora så Ekko fekk gjere funn på falskt spor. Tok han tilbake til start, fekk han til å lukte på votten til Gro N. Vi gjekk til krysset og no begynte han å snuse veldig og tok avgarde til høgre. Eg må nok òg trene meir på dei ulike variantane av deling av spor. Så sjeldan som han går spor, må eg passe meg for at dei ikkje blir like.

Etter at både Maja og Lotta òg hadde fått prøvde seg på ID-spor for første gang, gjekk vi tur. Jentene var litt småskeptiske til den brumlebassen som villle leike med dei, men det gjekk fint. Sjølvsagt låg fotapparatet i bilen då hundane sprang laust.

Klokka 15 reiste vi heim. Ganske så trøytte.