Sporhunden

I dag var det sporlaurdag i bruksgruppa. Vi var mange som ville ut og spore i Melsheia. Veldig kjekt!

Ekko starta kl 9 med blodsporet Jan Inge la ut midt på dagen i går. Det hadde blitt litt kaldare i natt og det var snøfnugg i lufta. Ekko starta ivrig, men begynte fort å rote litt. Det verka som om det var andre lukter han gjekk etter. Det er litt vilt i dette område så kanskje det var viltspor han hadde ferten av. Men han kom seg i alle fall innpå igjen. Gjekk fint ei stund, men hamna av. Så innpå og så for han avgarde i eit visst tempo. Eg mista han og måtte kalle han inn. Då roa han seg og fann sporet og gjekk kjempeflott fram til slutten.
Eit langt spor med sårleier og område utan blod i eit ulendt terreng (det er ikkje lett å gå i Melsheia). Sporet står til OK, men ikkje meir.

Så var det hjernearbeid for tobeinte. Vi skulle legge mange ID-spor for Punky og mange for Ekko før vi henta hundane. Marit, Jan Inge og eg jobba saman. Vi noterte og stod i, men vi greidde å rote det litt til for oss sjølve. Vi hugsar mindre enn vi trur ;).

Ekko hadde visst planlagt stort i bilen for han var klar for sporing frå han kom ut. På veg mot spora han skulle gå, prøvde han å kome seg innpå dei som Punky hadde gått (dei hadde startar som låg slik at han lukta dei).

Spor 1:
Rett spor går rett fram, falskt til høgre. Ekko ser så vidt på posen eg har votten til Marit i. Eg tar den med for eg er utrygg på om han har fått med seg ka han skal. Men han visste. Det var rett fram, med eit ørlite stopp i krysset før han for rett på mål. Tempoet var høgt. Og eg var alt varm...

Spor 2:
Falskt spor går rett fram og rett spor til høgre. Nå er det Jan Inge si lukt han skal følge. Eg hadde ikkje sjans. Alle kratt og velta tre han kom seg raskt gjennom, kavde eg over. Jan Inge hadde åtvara meg og sagt at eg truleg måtte sleppe hunden. Og når hunden var skråsikker på ka han skulle, gadde vel ikkje han å vente på meg. Kan vel seie at stimuluskontrollen ikkje er på plass i sporet. Forsøka mine på "stå", "vent" osv var heilt ukjente ord for sporhunden Ekko. Ekko tok her ein snarveg. Han gjekk ikkje fram til krysset der falskt og rett spor skilte lag. Han hadde fått ferten (det var begynt å blåse litt) av sporet til Jan Inge før det..

Spor 3:
Rett spor på skrått framover og falskt spor til både høgre og venstre. Altså var det 3 lukter som hadde vore ute og gått. Dette hadde han aldri prøvd før. No var det eg som var det rette sporet og Marit og Jan Inge dei falske. Eg tok posen med votten ned til Ekko. Hn gadd så vidt å sjå på den. Han skulle spore. Eg tenkte at no er han så gira at han kjem til å tulle og dytta omtrent posen i snuten på han. Hundar har i alle fall kroppsspråk, for heile kroppen hans viste tydeleg at om det skulle kårast teite matmødre så ville eg hamne høgt på lista. Han visste ka han skulle og dermed basta. Ok. Avgarde med oss. Jan Inge gjekk til venstre akkurat ved ein høg stein. Eg hadde tatt eit steg halveges på steinen for eg lurte på om eg skulle gå der. Ekko tok hoppet opp på steinen, men ombestemte seg fort og kom seg ned og inn på sporet. Der Marit gjekk av reagerte han ikkje ein gong. No var det strake vegen mot målet. Eit veldig bra spor.

I dag gjekk han altså flotte ID-spor, men farten er ikkje heilt god når terrenget er så vanskeleg som her. Slutten hadde han ein tendens til å gå forbi. Det skuldar eg litt på draget i lufta. Han fulgte bare sporet som sporgåar hadde gått vidare så det var ikkje avgarde i vilden sky..

Etter ein pause der Gro prøvde å lære meg litt om GPSen (eg vil bruke den i sporgåinga), gjekk vi tur. Hundane måtte over to gjerdeklyvarar. Ekko liker det ikkje, men han gjer det. Men eg er litt spent etter den siste i dag for der gjekk det på magen og litt forskjellig over. Vi får gå nye så han får det i blodet igjen.

Det tar på å legge spor og gå spor. Ekko har sove det meste av ettermiddagen og eg kjente det eg òg. Altså ein flott dag.

Foto: Punky syns dei treng lang tid før ho får setje i gang med arbeidet.