Dagen starta med rundering på Sviland. Det var Thelma, Pia, Era, Sander, Figlia, Deah og eg som skulle rundere.
Her ser vi Era. Ho leiter etter dei siste bitane Kari kanskje har mista i bakken. Det gjeld å rydde skikkeleg etter seg før ein fèr vidare. Era var visst veldig flink i dag.Etter planen skulle eg ha enkeltslag, men matmor forstod kjapt at eg var klar for litt fart og spenning så ho bestemte seg fort for "flying". Og eg sleit omtrent ut Ingeborg for ho måtte springe over fjelltoppar for å halde følge med meg. Alle skrytte veldig av meg i dag så eg gjorde visst ein god jobb. Det var i alle fall superkjekt!
Då alle hadde rundert, skulle vi ha ein runde med spor.
Sjefå skulle ta bilete av Torhild som laga pølsespor til Era, men ho blei visst meir oppteken av knoppane på treet......Eg gjekk to korte ID-spor. Eg kjente meg heilt gira og greidde nesten ikkje å vente på startsignalet. Det var Silje og Torhild som hadde gått sporet. Rett ved starten låg capsen til Silje. Matmor tok den opp til nasen min. Hallo, kor dum er ho? Eg hadde forlengst forstått at det var Silje eg skulle jakte på. Eg brydde meg ikkje det spor om Torhild-lukta. Eg gjekk rett på Silje. I runde to var løypa litt lenger. Skulle finne Silje denne gongen òg, men no var det Anne som liksom skulle forstyrre meg. Pøh! Enkelt. Trur sjefå begynte å tenkje på vinden, altså at eg gjekk etter ferten. Men ka gjer vel det? Eg fann henne jo?!
Etter å ha gjort så mykje bra, blei eg kasta i bilen for lang biltur og båttur. Vi parkerte hjå noen kjempekjekke folk. Men veit de ka ho gjorde? Ho gjekk ut av bilen og inn i huset. Der stod eg og var heilt snurt. Ho blei der lenge og, åt sikkert mykje god mat. Sukk!
Endeleg kom ho og henta meg. Eg i full fart ned til huset, men der var alle dører stengt så eg tok meg ein tur til sjøen for å bade med det same. Deilig, men vatnet smakte rart. Eg såg mykje interessant i botnen og då eg dukka, fekk eg rar smak i munnen. Eg hadde gløymt at sjø ikkje er så godt som anna vatn.
Etter badet såg eg folket. Dei syntes visst eg var våt, men eg fekk nå litt kos og ei karbonadekake for det. "Kom så går vi tur", sa Aud Venke. Eg sprang lukkeleg med. Vi plar alltid gå ein god tur når vi er her. Men då eg kom oppi bakken, var dei andre bortevekk. Eg sette labbane i bakken. Vi går ikkje ein meter utan at dei andre er med. Det er måte på å vere uhøfleg!. Eg forlangte at vi skulle snu og sette opp farten for å sjå ka som hindra dei. Men ka hadde skjedd? Det var tomt hus. Vi kikka inn på vaskerommet (og eg fekk ei karbonadekake til trøyst). Her var det ingen. Kanskje det var dei i den svarte bilen som matmor vinka til? Merkelege greier. Her kjem eg og så forsvinn dei.
Eg innsåg at det bare var å bli med på tur utan alle dei andre kjekke. Turen var grei nok den, men eg måtte stadig passe på ho eg har i bandet. Ho ville gå andre vegar enn dei vi alltid går når vi skal på kyrkjegarden. Eg syntes vi i alle fall burde gjere noko rett om ikkje dei andre var med. Hadde vi gått ein annan veg, hadde vi ikkje sett desse fine gåsungane (rart namn forresten - dei flytta ikkje på seg same kor mykje eg dytta) som alt var på eit lite tre.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar