I bakvendtland

I dag skjedde det store under: Det hagla og regna FØR trening og det regna ETTER trening, men under treninga var det opphald. Utruleg. Men kanskje naturen òg syntes kvelden var bakvendt? Ja for det syns eg. I kveld skulle eg visstnok rygge. Hallo, det er jo matmor som skal det, ikkje eg! Men altså der stod eg og stirde på henne. Og der stod ho og stirde tilbake. Til slutt begynte ho å svaie. Eg holdt igjen, men måtte ta eit steg bakover for det begynte å bli farleg. Og forsyne meg- då klikka ho. Det var nok ein feil. Vi gjekk tilbake til stirringa på kvarandre til ho svaia og eg rygga. Og der kom det jammen eit klikk igjen. Det må vere eit eller anna med det der. Forstod det ikkje heilt. Sjekka på slutten om det måtte svaiing til for å få godbit, men eg trur ikkje det for ho premierte at eg rygga om ho stod stille òg. Ikkje det, eg syns mykje var uklart med den øvinga der. Må sove på saka.

På slutten av kvelden klistra ho meg inntil ein vegg. Eg skulle rygge. Så fekk ho ei anna til å klikke når eg rygga. Det gjekk visst ganske bra. Men så blei mor forstyrra midt i arbeidet. Ka skal vi gjere med sånne damer som bare stopper opp og gløymer oppgåva si? Der står eg og har fokus på trening, tenkjer at ho kanskje sjekker om eg fiksar å stå stille medan ho pratar, så eg fortset med å stå. Men trur du ho har tenkt så langt? Neidå, ho pratar i veg og eg er gløymt. Perfekt bakpart hadde eg og eg stod som ein engel. Kan noen skjerpe henne og seie at eg fortente biff for at eg holdt fokus medan ho mista sitt.....

Konklusjon:Vi har vore i bakvendtland: Det regna ikkje, eg måtte rygge, ikkje matmor og eg holdt fokus heile kvelden, ikkje matmor. Kanskje ho treng å bli trent i kort økter???