Apporteringstrening og litt atferdstrening

Vi trener for tida ein del på å apportere då med tanke på lausbitt/ fastbitt i melding ved rundering.

Eg har halde desse øvingane vekke frå runderinga førebels. Han er nå blitt ganske stødig i deler av runderinga og eg ønskjer no å utvikle det vidare. Skal prøve ut nokre tankar i helga. Men samstundes som dette foregår, trener vi på apportering.
Nå held Ekko fast i gjenstanden han har i munnen til eg seier takk. Han kan gå og hente den, komme på plass og vente til eg seier takk. Bra. Men eg ser at straks eg tar fram lausbittet, blir det lett tatt i den eine enden, ikkje midt på slik han gjer det med apportbukken. Det må finjusterast.

I kveld har eg hatt Ekko i utgangsstilling, gått bort til ein sekk, lagt lausbittet der, gått tilbake igjen og bede hunden rundere. Han spring ut, hentar lausbittet, kjem tilbake på plass, leverer lausbittet på kommando. Får ny kommando "vis mann", spring saman med meg ut til sekken og får premie der. Dette gjorde han i 4 vellukka repetisjonar. Nå har ikkje utfordringen vore særleg stor då dette har foregått innandørs og med kort avstand. Eg reknar med å trene apportering med andre gjenstandar framover slik at sjølve apporteringa sit godt. Det kan hende eg prøver på metoden som er skriven om i artikkelen: "Innlæring av bringkobbelmelding med baklengskjeding" i løpet av helga. Men så er det jo at han bør prøve blindslag òg snart.

Vi har òg trent litt på targeting. Og det treng vi! Eg får ikkje til å lære Ekko å overføre frå target til gjenstanden. Han er bare targetfiksert. Når eg står og ventar, blir han til slutt kjempefrustrert og byrjar å øydelegge det han skulle setje snuten på. Rart at eg ikkje finn nøkkelen inn der, men vi får bare fortsetje og satse på at "øving gjer meister"


Atferdstrening:
Bak all treninga ligg jo alltid "problemet" vårt: Atferden til Ekko. Kronprinsessa dreiv med utagerande festing i ungdommen, Ekko driv med utagering han òg, men om eg skal kalle det festleg er vel å overdrive litt.....

Det at eg aldri er trygg på om han går til fullt angrep på andre hundar, gjer at han får eit liv i band alt for mykje. Men av og til får han litt fridom. I går var ein sånn dag. Elisabeth og eg gjekk tur i sanddynene saman med hundane Faya og Ekko. Dei leiker ikkje i lag. Ekko har stor respekt for henne. Vi hadde prøvd å ha dei fri i lag ein gong før, Då hoppa Ekko opp på meg. Dette var nesten over grensa for kva han vågde.... Han fann fort ut at den vesle bestemte tollertispa ikkje kom til å spise han opp, men ho ville ikkje leike. I går gjekk dei lenge i lag. Begge sprang, men kvar for seg. Ekko inviterte stadig til leik, helst det å springe etter kvarandre. På slutten var ho litt med. Ekko hadde ingen problem med å lese språket hennar. Han stoppa straks ho gav melding.
Han kom inn på innkalling dei få gongen vi såg hundar i det fjerne. Men så dukka det opp ein hund (det var blitt mørkt og vi såg lite) som Ekko oppdaga og møtte før eg i det heile såg situasjonen. Då hjelpte ingen innkalling - ingenting. Det kom eit bjeff og Ekko kom tilbake. Eg var først redd, men truleg var det ei tispe som bare trengte å melde frå om at han fekk kome seg vekk. Flaks. Eg likte ikkje den. Opplever utviklinga i forhold til møta andre hundar som stilleståande.

Så dreg vi på atferdstrening ein time etterpå. No skal han vere figuranthund for andre usikre hundar. Og svisj er guten på jobb! Han bryr seg lite om dei andre, kan passere, ser på dei og på meg. Litt godsnakk og premie og livet er flott.

Neste morgon: Han ser ein hund på andre sida av ein brei veg: Full utagering.
Eg undrar meg over min firbeinte ven. Ka foregår inne i koblingane hans? Han var heldigvis i band, og eg har etterkvart fått litt trening i å håndtere 50kg utagering. Eg vakna i alle fall.....

PS bilete er ikkje Faya og Ekko (det fins ikkje svarte tollerar?), men kun for illustrasjon. Det er Ekko og ei anna bestemt dame, Kita.