Kontakt- kontakt

Etter ei frustrerande trening forrige torsdag, var det godt med ei god arbeidsøkt igjen.

Første økt for Ekko var å halde kontakten medan eg rygga bakover og han gjekk framover. Det gjekk kjempefint. Eg fekk til og med snudd meg utan at han mista fokus. Neste økt fortsette vi med det same. No hadde vi til og med vendingar utan at fokus forsvann. Eg ser at det er smart med korte økter for han har lett for å begynne å sjå seg rundt om eg held på lenge. Eit tydeleg signal til meg om at eg skal fortsette med dette i korte økter og auke lengden etterkvart.

Faya skulle trene hardt på tannvising. Eg skulle vere dommaren. Ho starta med å rygge då eg kom, men etterkvart så stod ho og tillot at eg stod over henne og bretta opp leppene. Ja, ho greidde til og med å sitje i ro då det blei krevd av henne. Elisabeth prøvde å halde ei ope hand med godbitar i nærleiken av henne, og Faya forstod kjapt at skulle ho bli servert måtte ho stå stille og la dommaren kladde på henne. Ved ordet "versegod" var ho kjapt framme. Kjempebra!

Eg ville halde fram med kontakt, men med ein variasjon. Nå måtte han stå medan eg gjekk eit skritt i frå og så tilbake. Enda til slutt opp på sida. Tydeleg konsentrasjonsarbeid for han.

Siste økta fekk han det same, men med den kjekke pipeballen til Faya. Eg gav ikkje kommandoen stå, han bestemte når han skulle stå. Og for ein kontakt eg fekk! Heile kroppen er stiv av spenning der han trør meg på skoa og stirrer meg i augene. Kor er ballen? No greidde han å stå og bli ståande. Og for ein fart det blir i denne treninga!
Men stakkars Scotty, han greidde ikkje å tenkje på anna enn at han òg vil ha ball. Han stakk av frå Anne Lise og rett i rompa på Ekko. Ekko tok det fint, det var verre med meg for eg var redd for at det skulle kome ein smell. Men alt gjekk av i likaste laget.

Elisabeth var frustrert over at Faya ikkje tok kontakt under springmarsj i forrige veke. I dag viste hunden at det der var ho klar til å fikse, bare matmora trente på det.