Lille Rosin

Hallo folkens. Matmor er ikkje heilt god for tida. Og då er det ikkje alltid lett å gjere henne til lags. Men eg gjør så godt eg kan. Eg kose med henne, eg lokke henne med ut, eg lar ho låne "lille Rosin" litt og eg et all maten ho gjev meg. Har ikkje klaga ein gong sjølv om det har vore gulerøter, belgerter, brokkoli, bønner, soltørka tomater, kål - ja eg veit ikkje heilt ka alt det der fargerike er for noko

Har eg fortalt om Lille Rosin(Det er matmor som har gitt han namnet. Det er frå barndommen seier ho... ho er steingamal for eg har ikkje hørt om ein gris som heiter Lille Rosin)? Han er min nye venn. Eg oppdaga han i bilen på torsdag og etter det har vi vore saman nesten heile tida. Seint på natta kan matmor finne på at vi skal gå tur. Eg veit ikkje heilt om eg liker det, men prøver å sjå barsk ut for eg har forstått at ho syns det er trygt at eg er med. Eg syns det er ein del skummelt der ute i mørkret, men det kan eg ikkje seie til henne for då blir ho jo redd. Men nå blir Lille Rosin med meg og då er eg trygg eg òg.
Når eg skal sove syns eg det er ekstra godt at Lille Rosin ligg ved sida av meg.

Ein heilt annan ting: Ka syns de om kamuflasjen min? Eg har ikkje lov å sove i sofaen, men av og til ligg ho og slappar av under eit svart teppe. Eg oppdaga at det var verdas beste kamuflasje. Så då mor gjekk ut, hoppa eg oppi. Trur faktisk ikkje at ho oppdaga meg med ein gong heller. Eg skulle hatt ei slik seng kvar dag.

Ekko