Vi har flinke hundar.

I dag var det ein kald og fin dag, men med kraftig vind. Eg hadde avtale med Marit om å legge ID-spor på Sviland. Vi var merksam på at vi måtte tenke på vinden slik at overvêrshundane våre ikkje sette nasen i vêret og sprang direkte på figuranten :-). Sporet Marit gjekk til Ekko låg vel ein time. Eg la òg eit blodspor som fekk ligge 1,5 time.

Vi var mange på klubbområdet i dag. Fann ut at alle retrieverrasane var representert (Ekko tar to..). Sterk overvekt på Golden. Det dukka forresten opp en sjeldan goldenvariant....
(Det er Figlia som har maskert seg litt).

Ein merkeleg type til dukka opp, trur dei sa det var ein labrador, men eg er i tvil....

Anne Lise har jo gått inn for bestemoroppgåva med liv og lyst. Og som gode bestemødre stiller ho opp for barnebarna når det trengs. Her er det ein liten skjønnas som trengte bestemor dei første vekene på eiga hand. At ho måtte pakke saman for tobeinte meinte at bestemor trengtes til tobeinte òg, var ein strek i rekninga, men då fekk i alle fall den minste trent seg på ungar i tillegg.

Elles var jo Dea her i tillegg til to andre golden og sjølvsagt fader Scotty.

Men så var det treninga.
Ekko trente på stå under marsj. Det gjekk fint, men han hadde færre frys-stå her enn heime. Det er jo naturleg med tanke på at dette var meir forstyrrande miljø. Vi hadde òg ei fin trening på fellesdekk med forstyrringar. Han fekk oppleve at Marit, Kari og eg skiftesvis tok i bandet og inviterte han med på tur, men han låg. Han blei lokka, men han låg. Ein lokking var for sterk ( Marit ropte på han) slik at han reiste seg. Forstod heldigvis fort at det var ein tabbe, la seg og blei lokka på nytt utan å bite på. Flink til å forstå at "fri" betyr kome til matmor - oppgåva er slutt.

Punky hadde ei fin økt med jakttrening. Dvs hente dummiar som Jan Inge kasta ut. Dette viser eg på film. Vi får ikkje med når Jan Inge kastar alle. Han laga ein lyd akkurat i det han kastar for å få Punky på hogget. Men her ser det henne jobbe kjempegodt for alle fire dummiane.

Så var det spora som godgjorde seg. Først ID-sporet. Kjempespennande å gå eit spor der eg ikkje anar kor eg skal. Vi startar med at Ekko luktar i posen med votten til Marit. Så sette han nasen i bakken og gjekk i sikksakk gjennom skogen. I bra fart. Ei stund syns eg han rota (som om eg hadde peil på det??). Eg ville ha han til å lukte igjen, men han såg bare dumt på meg og jobba vidare. Og jammen var det ikkje ein figurant der han ville! Kjempegodt jobba! Eg er imponert. Hadde tenkt å bruke GPSen, men gløymte å setje den på.

Då Marit skulle få att votten sin, oppdaga eg at den var borte. Ja, ja. Ekko og eg gjekk strake vegen tilbake til sporstart. Eg begynte å gå nedover der eg hugsa vi gjekk og sa "søk" til bajasen. Eit halvminutt etterpå står han med nasen oppi ein svart pose. Fram kjem votten. Ka skulle vi gjort utan dei firbeinte?

Så var det blodsporet. No begynte eg å bli trøytt og hadde lita tid. Typisk nok begynte eg å rote. Greidde ikkje å hugse kor eg la starten. Hadde gløymt at eg tenkte vind her òg. Men etter mykje trasking att og fram langs vegen, fann eg det. Dette sporet burde eg ha merka for eg hugsa ingenting og hadde heile tida ei kjensle av at han gjekk feil. Rett og slett var på villspor. Men kor vilt var det når eg brått ser at han står med skanken i munnen? Det var den GPS-en. No skulle eg så gjerne ha visst om han hadde gått på oppsida av der eg gjekk eller om han fulgte sporet. Ekko var i alle fall nøgd. Og eg syns vi hadde hatt ei god treningsøkt.