Oppdraget mitt i dag var å legge ut spor for Gro. Det skulle vere langt. Og du går langs marka der borte og kjem tilbake langs skogen. Eller noko slikt. Sa Gro. Eg avgarde med GPS, 4gjenstandar og ein sluttpakke. Sidan Gro måtte bruke mobilen min som GPS hadde eg ingen å kontakte om eg skulle rote meg bort. Det blei ein del vitsing om at eg kunne vinke på toppen av fjellet. Jan Inge skulle melde meg sakna om eg ikkje kom tilbake til kl 13 (no var ho 0950...)
Avgarde med meg. Fekk markert starten, starta GPSen og såg jordet og vandra langs den. Men så var det så sorpete at eg måtte ta nokre svingar inni skogen og ut igjen. Men tenkte at sporhunden Maja fiksar det meste. Eg kom til ein skog og tenkte det kunne vere greit å gå inni den. Og gjekk i veg. Då kom eg på at det kanskje var på tide å sjekke kor langt eg hadde gått. Kor langt er eit langt spor, eigentleg? Fann fort ut at det var på tide å snu nasen i retning parkeringsplassen. Men så var det jo det at eg ikkje skulle gå for nære sporet eg hadde gått. Markerte kor eg svingte og sette nasen litt meir oppover. Der viste det seg å vere ei steinrøys, men greidde å halde meg langs kanten av den, sånn cirka.. Etter 1,24km fann eg ut at Maja fortente sluttpakken sin og markerte slutten.
Gjett om eg var spent?
Tilbake på parkeringsplassen var det litt leik og meldetrening på Ekko. Etter to timar var det på tide å starte. Gro hadde tulla litt med mobilen så den viste heile vegen tilbake til parkeringsplassen. Altså ser ein ikkje kor ho la slutten. Ho viste meg starten og så var det bare å gå. Ekko var superklar og sette nasen i bakken og verka sikker på vegen. Eg måtte bare følge etter. Undervegs blei eg usikker på om det stemte, men der låg første gjenstand. Ekko dunka i den og eg skrytte og gav godbit. Men det var bare eit heft i følge han. Vi gjekk spor. Kunne ikkje stå her og dille. Vidare! i blant kjem nasen litt opp. så nedi igjen. Ser at han sirklar litt og skiftar kurs. Eg må bare følge for eg veit jo ingenting. Over "kanalen" (det hugsa eg at Gro sa vi skulle). Neste gjenstand. Litt uinteressert i den. Innover i skogen. Nasen vel høgt så eg tenkjer at no er han heilt på jorde. Men det var det ny gjenstand. Denne var han interessert i. Mjuk leike. Eg hengte meg fast i eit eller anna undervegs. Det er litt travelt å følge Ekko når han er skråsikker. Då har han det travelt. Eg må jo sjå meg for, gamle dama. Så gjer han ein usving (sjå mot slutten). Då er eg skråsikker på at no er det eit rådyrspor vi er på. Prøver faktisk å stoppe han. Då står han bare og ventar til eg kjem nær og så går han vidare. Og der hang jammen sluttsløyfa. Så kjekt det var å gå utan å ane kor eg skulle! Og det verka som om det gira Ekko ekstra at det ikkje var mine lukter han skulle gå etter. Sporet var 0,78 km |
| Eg e så trøtte og så varme solå så godt |
Då eg skulle ta av han sporselen og hekte på han det vanlege bandet, oppdagar eg at det er borte. Ekko er alt avgarde på vidare sporing av Gro så han må fløytast inn. Det er så vidt han har tid til slikt. Han har det travelt, må vite.
Tilbake til bilen med hunden i langline. Fekk lagt frå meg gjenstandane. Og til Ekko si store glede: vi må gå sporet ein gong til. Eg lot han springe laus med langlina hengande etter seg. Og gjett om han tok oppgåva på alvor i runde to og. Halvveges i sporet, fann vi båndet. Det hadde hengt seg fast i nokre greiner.
Takk til Gro! Dette var kjekt.
Koss det gjekk med Gro? Eg venta og venta. Omsider kom det ein trøytt hund og eigar. Dei hadde funne alle gjenstandane. Godt jobba!
Vel heime sa Ekko takk for seg. Resten av dagen har han sove. Trur varmen frå sola (gjennom stoveglaset) var ekstra deilig.
