Eit år er snart over

Då tikkar klokka mot 2013.
Året som snart takkar for seg, har gått fort. Og det har vore prega av at eg har ein vaksen hund som ikkje skal trenast til konkurranse og ei matmor som både har vore student, fulltidsarbeidande og reist mykje.

Det har vore eit år der eg har grubla veldig over ka eg skal trene på. Har mangla fantasi og har sakna aktivitetstrening. Særleg den treninga vi hadde med Arne Aarrestad for nokre år sidan.
Ekko er grei å ha med å gjere i kvardagen. Sjølvsagt er det noko vi kunne ha trent på (iver når det kjem besøk, iver når menneske snakkar med oss på tur....), men ingen av delane er eit problem i kvardagen. Altså blir det lite fokus på det.

Dei gongene eg har hatt overskot til å dra på trening om måndagane, har eg måtta tenkje gjennom ka er det eg vil trene på. Og jammen strever eg med å finne på noko. Blir til at vi leikar for det meste. Eller held på med gamle øvingar. Alle dei halvferdige. Det er nok eit anna fokus når ein trener for konkurranse, men Ekko skal altså ikkje trenast til lydnadsringen, utstillingsringen, bruksringen osb.. Han blir 8 år i januar. Men kanskje eg skulle ha trent som om vi skulle ha gått konkurranse, bare for å trene til neste hund? Men orkar eg det? Har eg lyst? Slike tankar har surra mykje i 2012.

Ekko har blitt ein dreven kennelhund. Han prøver å bli håndbagasjekofferthund, men skjønar lite poenget med at lokket må vere igjen. Heldigvis trives han på Baroniet og folket der elskar han så eg får ein glad hund med meg heim etter alle reisene mine.

Fleire reiser er han med på. Spesielt reiser til Bergen. Då er han i sitt ess. Ikkje vanskeleg å få han raskt ut av bilen for tissing og inn igjen mellom ferjene. Då er visst alt bare kjekt.

Å få besøk er himmel på jord. Då veit han ikkje ka labb han skal stå på. Og folk tar jo så lang tid opp trappene....

Med ei matmor som har vore student i tillegg til full jobb, har det blitt mykje tid til å slappe av for firbeinten, men det har òg vore tid for turar med hundevener.

Om det har blitt mindre av det dette året, så er det framleis like kjekt: rundering. Ekko storkosar seg og gjer jobben godt. Laurdagen i skogen er til glede for oss begge. Og begge sloknar som regel kvar ettermiddag. Mette av frisk luft og trening. Det kjem vi i alle fall til å fortsetje med i 2013.

Spor har vi fått gjort litt av, både i lag med bruksfolket og for oss sjølve. Dette er vel den treninga Ekko blir trøyttast av. Tydeleg at hjernen får brukt seg mykje på eit langt spor.

Altså har vi to treningsformer vi kjem til å fortsetje med. Kanskje får vi inspirasjon til meir stilleståande trening i tillegg. Eg legg spor når eg er på området om måndagen og då må eg jo fylle tida med noko medan eg ventar på at sporet skal godgjere seg. Kan jo ikkje bare bli hundeprat, eller kan det?

Ekko og eg skal avslutte året med å feire nyttår på Tjensvoll for 1. gong på 7 år. Kjenner det kan bli ein nifs avslutning på året, men kanskje det går betre enn frykta. Folk har så mykje pengar dei bare må skyte opp og tape for godt. Då er det betre å reise dei bort :).

Ei god runderingsøkt og matmor oppdaga noko nytt

Endeleg var vi på trening igjen. Det har vore mykje reiser og arbeid på matmor, men i dag var vi klare. Til Sælandsskogen med oss. Der var Kari og Nicole, May Karin og Molly og Gry og Silja.

Nicole og Silja er så herlege labradorar at dei mest er til å le av. Snakkar meg om livets glade jenter! Full fart, arbeidsglede og til tider litt for mykje energi som dei ikkje veit heilt kor dei skal plassere. Nicole var raus med kyssa i dag.

Den som imponerte mest var Molly. For eit år sidan blei ho skade og vi rekna ikkje med at ho kunne vere runderingshund meir. Men no var ho klar. Og det var ei jente som ikkje hadde gløymt ein einaste kunst. Rett på figurant, plukka opp lausbittet og rett inn til førar. Aldri i tvil om ka jobben var og at dette var toppen på jord. Kjempekjekt!

Ekko, eldstemann og sistemann. hadde lada godt opp i bilen. Endeleg var det hans tur. Figurantane, Kari og Gry, hadde fått kva si leike og godbitar. Ordren var at han skulle få godbitar straks han var lei av å leike.

1.slag: Eg trudde han var klar, men så var blikket hans i feil retning. Bad difor om ein lyd. Slapp han og Ekko sprang direkte bort til sekken som låg like ved vegen. (Det var blikket i feil retning som eg ikkje oppdaga). Straks den var sjekka ut, bar det direkte inn i skogen og rett på Gry. Fart og full melding. Leika flott med Gry. Ivrig med tilbake for så å gjenta farten og meldinga på neste. Slik haldt han koken på mange slag. Eg blei litt forundra over at han leika ivrig på alle slaga, heilt til det gjekk opp for meg at han ikkje visste at figurantane hadde godbitar! Det var eg som hadde gitt han ein godbit då han gav frå seg leika og blei med meg. Tilfeldig, men så smart. At eg ikkje hadde tenkt på det før?!

På nest siste slag, starta han veldig bra, men svingte brått av og blei ivrig snusande i bakken. Eg ropte han  inn, men null respons. Då såg eg ein hund som gnei seg mot bakken og hadde skikkeleg vrikking og vriing for å få eit eller anna overført til sin pels. Og det lukta... akkurat... dritt. Var veldig glad for at vi var ein stad der elva renner ivrig forbi og det er badedjupt for store karar. Og sidan straumen var sterk, fekk han både bada og trent i elva. Bilturen heim var fri for drittlukt.

I dag har eg altså lært at leik kan Ekko drive på med lenge når ingen har godbitar å tilby. Den lærdommen skal eg ta med meg til neste trening.
Takk for kjekk laurdag, damer!

Sol og finfin trening

Denne laurdagen var det Skjæveland for første gong på lenge. Dette landskapet overtar mauren i sommarhalvåret. Men no var det brukandes for oss. Vi var fire ekvipasjar og eg hadde det i travlaste laget. Måtte vere heime til kl var 12..

Ekko var første hund ute.
Han kjørte melding på alle slag. Eg såg fort at han var ganske høg av seg. Ville leike med alle pinnar, grave i jorda og vere på heisatur. Altså var det smart å gje han litt hjelp på vegen.

Ved kvart slag fekk han hjelp (hyl, klapp, pinneknekk, plystring mm). Då sprang han rett ut og henta lausbittet. Ingen leiking denne gongen, Bare rett til matfatet. Etterkvart var det òg greit å rope på han straks han hadde tatt bittet. Var jo kjekt å tisse på vegen..
Han greidde minst 13 enkeltslag med full melding. Kjempeinnsats av sofaslitaren!

Kort og godt

På måndag var det nesten som i gamle dagar på området. Elisabeth med Faya & Bella, Torhild med Era & Rina, Kari L med Nicole, Kari M med Dea og så oss då.

Eg starta med å legge eit spor på 3-400m til Ekko. Fleire vinklar og to gjenstandar i sporet. Deretter var det ned på området for å trene.

Vi trente på avstandskommando. Ekko kjem mot meg før han står og sit. Ka gjer vi då? Jo plasserer han på ein kubbe. Då kunne eg stå på avstand og kommandere stå og sit. Han gjorde alt på kubben. Men litt trangt, syns han.

Så litt trening på å springe forbi matskåla fordi kommandoen er på plass. Den funka.

Det kjekkaste denne kvelden var bommen eller brua eller ka det heiter. Ekko blei rett og slett høg av å springe over den. Ville gjere det om igjen og om igjen. Raringen.

Etter 11/2 time gjekk eg sporet. Fann starten fint, låg kanskje litt på sida av sporet, men gjekk rett på gjenstand 1. Første vinkel tok han fort. Eg blei usikker inni skogen, men han verka sikker. Kryssa stien og fann sporet vidare. Rota litt ved neste vinkel, men var sikker då han kom innpå igjen. Gjenstand to gjekk han rett på og markerte. Syns i dag eg kunne sjå på han når han bare har det kjekt og ikkje tenkjer så mykje på sporet og når han er på sporet. Ikkje alltid like lett for han ser ikkje forvirra ut i det heile. Har bare funne noko anna spennande å gå etter.

Kvelden blei avslutta med at det kom ei styrbyge så då var det greit å hive seg inn i bilen.

Våt og god trening

Totalt utlada fredagskveld førte til sløv planlegging av trening laurdag. Eg måtte innom butikken på morgonkvisten for å handle godbitar og walkiane låg igjen på kjøkkenbordet. Men eg hadde med meg hunden...

I Sælandsskogen møtte eg Gry m/Silja, Lise m/Scott og Kari m/Tammie. Veret var haustleg. Grått og regnbyger.

Først ut var Scott. Hyperklar. Undervegs såg vi at han hadde ein tendens til å springe forbi figurant før han trekte tilbake mot figuranten. Altså var det nok meir trekk uti skogen enn vi kunne sjå.
Kari var med for første gong etter kurset i fjor. Veldig kjekt. Tammie storkoste seg og viste at ho i alle fall var klar for runderingslaurdagar.

Tredje hund ut var bajasen. Vi begynte innerst i løypa. Figurantane var Gry og Kari. Dei hadde med seg lausbitt og leike.
1.slag: rett ut på Gry. Henta lausbittet og inn for å få viskommando. Leika godt ute hjå figurant. Eg gav han godbiten etter leiken. Gjorde det for at han ikkje skulle bli oppteken av at figurant hadde godbitar i tillegg til leike.
2. slag: Rett ut og fint driv framover då han ikkje fann noko rett ut. Med lausbittet i munnen kom han tilbake.
3. og 4.slag like gode. Får tilbakemelding frå figurantane at han ikkje er i tvil om ka han skal når han kjem ut. Tar fort bittet. Han leikar på kvart slag.

No lar eg han gå over i flying og rett i leik. Tunga heng omtrent i bakken, men dette er så kjekt at han kryssar fint og gjer gode funn.
Etter 8 slag stoppar eg. På flyinga sluttar han å leike. Brukar tida hjå figurant til mat og "pause". Tunga heng langt ute, men han held koken.

Denne gongen brukte eg tida på midtlina mellom enkeltslaga til å gira han opp. Trur det fungerte ganske godt.

Etter treninga skulle vi ha litt kaffi og mat. Pluss litt meldetrening. No begynte det å regne skikkeleg så det var godt å kome inn i bilen og setje på varmen.
Mål vidare:
Reparere fastbittet og begynne med det.

Hundefolk er nesten like flinke som hundane til å snuse etter mat..

..  og dei snuste seg fram til området vårt på måndag. Trur eg må ta med meg boller og kjeks oftare.

Det blei ein kjekk oppstart på eigentreninga til bruksgruppa. 9(?) tobeinte og 10 hundar om eg ikkje hugsar feil.
Nokre av oss stakk til skogs for å legge spor i starten for så å kome ned og trene (og drikke kaffi og prate hund saman med dei andre) eit par timar før hundane skulle teste sporet.

Eg er, som skrive tidlegare, totalt uinspirert i treninga. Heldigvis jobba eg med Kari M. Ho begynte å fortelje om ting ho var imponert over at Ekko kunne. Øvingar eg hadde heilt gløymt! Og då begynte det å bli litt kjekkare for eg kunne dra fram litt fleire treningskort.

Eg trente på:

• Hopp. Gode hopp, men burde kanskje kome seg eit par centimeter høgare over hinderet.
• Lokking og kommando. Ekko i utgangsstilling. Kari holdt han litt i halsbåndet. Eg sprang og lokka med leike mm. Han sat. Til kommandoen: "Kom" . Då var det full guffe.
• Han låg i ro. Eg drog i bandet, lokka med godbitar osb. Han låg.

Tenk at han hugsa dei to siste. Dei hadde eg gløymt heilt ut. Må visst ruske litt i topplokket (bloggen...) og leite fram inspirasjonen.

Sporet var på 260m. 4 gjenstandar. Han markerte alle, men fall ut midt i sporet. Det var visst noko farleg ein eller annan stad inne i skogen. Men kom seg på igjen, men frå då var han ikkje så sikker. Tok nokre lettvinte  løysningar. Men alt blei funne og målet likeeins. 

Han gjekk fort i myra med høgt gras (godt med fert der?).

Ka skal ein eigentleg trene på?

Akkurat det tenkjer eg litt på for tida. Kjenner at eg ikkje veit ka eg vil trene på om eg dukkar opp på ein treningsplass.
Sjølvsagt kan Ekko få hoppe hinder, gå slalom, lære eit triks eller fem. Men er det viktig for meg å trene slik at han gjer det rett? Eller er bare noko eg trener på for at eg skal ha noko å gjere på?
Ingen andre som lurer på kvifor dei trener?

For nokre år sidan ville eg vel tenkt at det alltid var noko å trene på. Men no syns eg at han er ganske så grei den hunden eg har. Treng litt trening på velkomsthelsing og glede over at nokon snakkar med oss på tur, men det må trenast i kvardagen. Ikkje lett å få til med hundevante folk på treningsplassen.

Men ellers er jo ein 7 år gamal hund fredeleg og grei. Han står opp kl 6 (startar med å vekke matmor), går tur. Passar huset til eg kjem heim i 4-5tida. Så er vi ute på tur i 1-2 timar. Han går fredeleg i bandet og tar lett innspel frå meg. Etter det er det middag og kløing bak øyra. Han kunne sikkert tenkt seg trening (les: matservering) heile kvelden, men så var det den trøytte eigaren.

I helgene gjer vi det kjekkaste av alt: runderer/ spore. Like frydefullt for både tobeint og firbeint. Her kan eg sjå han treng trening og har idear om ka eg vil trene på. Kanskje det er difor eg er likar meg når vi i tillegg til trening på området, rekk å legge ut spor? For då han i alle fall gjort noko fornuftig den kvelden. Og då blir fort fokuset på å trene bruks (melding og andre detaljar) i pausetida. Eller bare trene fysikk.

Ka tenkjer de andre, som heller ikkje trener mot konkurranse, om trening etter at hunden er vaksen? Ka driv det med? Kvifor?

Innspel mottas med takk.

Då var vi i gang

Eg legg meg her. Vasking av bil er farleg.

Då er ein lang og god ferie over. Sola måtte eg til utlandet for å finne skikkeleg av, men Ekko er ikkje så oppteken av slikt så han syns sommarferie er å ha besøk og å besøke kjekke folk. Og bade! Det er utruleg kor sosial den hunden er. Aller helst skulle alle vere med på tur. Eller vere heime samstundes. På besøk i Bergen kunne ikkje han og eg gå tur viss dei andre var ute med bilen. I følge Ekko måtte vi vere ved huset då. Og lukka var stor då han kunne vere velkomstkomite kvar gong dei kom tilbake.

På besøk på Tau, der hagen var full av kjekke ungar, kunne han bare gå så langt som han trengte for å gjere sitt fornødne så måtte han snu. Han skulle vere der ungane var. Dermed basta. 

Opplevde ein fin episode. Etter middagen laga eg til restemat til han. Kjøtbein, saus og poteter. Han åt lukkeleg. Då kom ei lita tulle på 1 år og sette seg på huk ved matskåla. Før vi fekk sukk for oss, tok ho eit bein med kjøt og saus på. Ekko såg på henne og fortsette med å spise. (Pust). Jenta fekk beskjed om at det var hunden sin mat så ho la beinet fint ned igjen. Ekko åt. Gode hunden. Og glad er eg for at eg rotar meg borti matskåla hans i blant. Men eg er ikkje sikker om reaksjonen hadde vore lik om det var ein vaksen som tok maten. Eg ser han er veldig forsiktig når dei minste vil leike med han. 

Melding!

På laurdag var det heldigvis treningstid igjen. Etter planen på terminlista til bruksgruppa skulle vi til Sviland. Det var Gry og eg som var klar. Men der var jammen vegen til Sviland stengt av eit stort tre.

Vi parkerte på området, lot hundane lufte seg og surre litt saman før Gry og eg la kvar vårt spor i skogen. 

Først var begge ute og vi trente kvar for oss. Ekko trente på fot, bli verande i ein kommando medan eg gjekk vidare osb.

Etterpå var det meldetrening på begge hundane. Tydeleg at dei òg var klar for jobbing for begge stod på og gjennomførte fine meldingar.

Så var det sporet. Eg hadde lagt ut fire gjenstandar og laga nokre luresvingar i sporet. Var spent. Men det var ikkje Ekko. Han gjekk til gullmedalje. Alle gjenstandane blei markert. I alle vegkryss, tok han rette vegen. Skikkeleg godt spor. Og så glad han var då han kom til slutten!

Fellesdekk

Vi avslutta med fellesdekk. Hadde god avstand for å sikre oss at ingen av dei spratt opp for å helse på den andre. Dei låg fint og fellesdekket blei gjennomført med glans.

Deilig å vere i gang igjen!

Runderingstrening og st.hans

Vi har hatt to kjekke runderingslaurdagar utan at eg har skrive om det. Begge var i Sælandsskogen.
Først var det for 14 dagar sidan. Ingen kunne unntatt Lise og eg. Men Lise hadde to hundar og ein son og med min så blei dei 3 ekvipasjar det. Og då kunne vi rundere.

Eg har lånt vekk lausbitta mine, noko eg trur Ekko ikkje har noko i mot....
Altså blei dei flying og rett i belønning.
Ekko spring fint ut. Han leikar på dei første slaga, så syns han det er godt med godbitar og gjerne at det blir leika med dei.

Denne laurdagen er det Kristin&Hera og Renate&Tinka som har lyst til å rundere. Sidan ingen andre hadde meldt seg til spordagen, så slo eg lag med dei. Vi fekk ei fin, fin runderingsøkt med ivrige hundar.
Ekko sprang hadde 14-15 slag og tunga var langt nede på slutten, men han sprang og sprang. Godt jobba. Det ser ut som om kondisjonen er på veg oppover.
Eg trente ikkje på noko spesielt desse laurdagane. Var bare oppteken av at han skulle krysse nær meg, springe fint ut og finne figurantane. Det vi fekk ekstra denne gongen, var innkallingen. Vi hadde ikkje walkiar. Då måtte vi finne andre metodar. Altså blei hundane ropt på. Ekko reagerer kjapt på meldinga frå meg og kjem som ein rakett. Bra.

Laurdagskvelden drog vi til Tau for å feire St.hans. Kjekt syntes den firbeinte sjølv om han blei lagt i bilen under maten, men å få kose seg i sjøhuset utover natta var visst topp.

Neste dag var det folk som ville leika, ha drakamp og herje. Og i tillegg var det ungar. Finst det kjekkare folk enn ungar? Ekko er salig bare ved tanken. Og han er flink til å reagere annleis når ungane kastar leika enn når vaksne gjer det. Står og tar fint i mot kastet. Til jentungens store glede la Ekko all kraft inn då faren hadde drakamp og ho fekk vere med og hjelpe til.

Fine måndagskvelden

I kveld var det pause i aktiviseringskurset.. Gro Anita spurte om det var nokon som ville rundere. Det viste seg at vi blei 7 ekvipasjar. Lenge sidan vi har vore så mange. Og så på ein måndagskveld! Alle hundane fekk gode økter. For oss tobeinte blei det 3,5t i aktivitet. For Gry/Silja og oss blei det ein halvtime til. Bare for kosen. No snorkar bajasen lukkeleg.

Ekko var sistehund ut. Han skulle rett i leik. Her er det litt kondistrening som var tema. Sidan vi var såpass mange, fekk vi tid til å varme opp. For Ekko var det det same som fulle guffe i skogen. Han hadde visst lada opp ei stund. Sprang og nikosa seg. Eg begynte å ane at dette kunne føre til ein trøytt runderingshund. Men samstundes tenkte eg: kondis, kondis. Bare spring du.

Jan Inge var på midtlina. Marit og Kristin var figurantar. Eg hadde tatt med vatn til midtlina. Og heldigvis hadde eg Gry til å bere det for bajasen var tørst under økta.
Han sprang fint ut til dei to første. Eg såg at det var tyngre å springe ut på den eine sida. Det viste seg at trekken hjelpte godt på ei av sidene. Han sprang veldig bra på mange slag (mellom anna var han så ivrig at han stupte under fart på det eine slaget), men det var òg slag der han tydeleg trengte å kome in og få drikke.
På nestsiste slaget rekna vi med at han ikkje ville finne Marit, så vi førebudde oss på eit blindslag. Kristin var klar. Og eg skulle akkurat rope han inn. Då kom meldinga om funn. Bra. han hadde altså ikkje gitt opp, men leita seg fram. Godt jobba. Og full guffe ut til siste slaget.  Då var eg nøgd med kvelden.

Kvelden blei avslutta med tur saman med Gry og Silja. 4 timar ute i frisk luft i tillegg til 3,5t ute som streikevakt. Mykje frisk luft på ei kontorrotte dette.

Fin dag i Sælandsskogen

Litt over ni var 5 hundar og eigarane klare for ei runderingsøkt. Det var sol, men kaldt. Heldigvis tok ikkje vinden her i skogen. 

sovande i skuggen

Sidan eg hadde lånt vekk lausbitta mine, tenkte eg at han kunne få gå rett i leik. Og Ekko takka for det. Han  var ikkje så veldig gira på leiking heile tida, men til gjengjeld sprang han flott mellom figurantane. Tunga slepte omtrent bakken, men farten var fin. Det var kun ein gong han viste gamle tendensar med å springe 3-4 m ut og så begynne med tissing, grasspising mm. Fekk han då inn. Figurant knekte ei kvist og Ekko var i gang igjen 

Då han var veldig sliten, kom figurantane nærmare. Veit ikkje kor mange slag det blei, men mange blei det i alle fall. Herleg!

Og når ein etterpå kan slappe av på terrassen og hunden snorkar der han ligg i skuggen, er livet ganske så godt.

medan matmor nyt sola

Varmt-kaldt. Sløving-trening

 I pinsehelga kom varmen grundig og godt. Vi reiste til Bergen. Kjempekjekt syns både tobeinte og firbeinte.  Vi opplever at ferjemannskap ikkje har store sansen for hundelivet. Eg har opplevd å hamne i kjellaren på ferjer og opna døra og kjent varmen strøyme i mot. Vite at her kan ikkje hunden vere i 20 minutt. Og strevd med å få han opp på dekk utan å gå inn i salongen. Det er jo veldig forbode område... Trappene opp til dekk er ikkje akkurat gode vore hundepotar. Så denne gongen spurte eg om å få stå oppe. Men det var ikkje mykje forståelse for det. Heldigvis er eg passe frekk og hamna der likevel.

Kor blei kompisane mine av?

I varmen i helga trente vi lite. Det var mest korte tisseturar om dagen og lengre tur om kvelden. Heilt ok, syntes Ekko. Han ville i grunnen bare ligge ute og varierte mellom plen og terrassegolv.
Det kjekke var å gå tur saman med tenåringane. Få seg ein flokk å passe på. Stor fortviling då dei forsvann og like stor lukke då dei dukka opp igjen.

Proffen taverna

Måndag kveld kom vi heim igjen. Og gradestokken hadde gått frå +27 til +12 og kald vind. Blomane på terrassen hadde storkost seg medan vi var på ferie og helsa eit blidt velkomen heim igjen. "Proffen taverna" var eigentleg klar til å ha ope heile veka, men akkurat no er det lite fristande. Utruleg kor fort det kan endre seg.

Onsdag kveld var eg invitert på trening saman med den gamle retrievergjengen. Det var triveleg. Ekko blei trent på stå på kommando. Eg brukte tennisball. Og det er sterke saker for bajasen. Han er god på stå når eg går bakover, men alt var borte då han skulle gå fot og få kommandoen. Då tenkte han bare på ballen ;). Er visst på tide eg set i gang med den delen av treninga.

Etter trening var det heim for å varme seg litt. Og Ekko slokna nøgd...

Tunnelsyn og varm slalomform

VI har brått fått sommar.

I kveld var det endeleg tid for aktivitetskurset igjen. i 20 varmegrader var det nokre hundar som kjente det godt.

Vi starta med stafett. To lag. Renate, Kristin og eg jobba saman. Vi skulle kaste ein gjenstand, hunden skulle hente og kome inn og avlevere, så neste hund... Det gjekk fint med Ekko, men er litt slitsomt å arbeide med så mange ukjente hundar for han. eg må vere på vakt. Det er ikkje problem med at Ekko spring til andre, men eg kan ikkje stole på at andre ikkje kjem springande til han.
Stafetten hadde to omgangar og vi vann. Tjo hei!

Tør eg dette då? Ekko i 2008

Så var det to nye oppgåver. Slalom og tunnel. Tunnelen var kjempekjekk, syns hundane. Den var lang og kunne formast som slange, som U, med ein vinkel, med mange... Ingen hindring for Ekko. Han storkoste seg. Vi brukte bein, U-form og slange. Spennande når dei ikkje kan sjå utgangen. Morsomt å tenkje på at eg hadde ein livredd hund ein gong i tida,

Slalom. Dette har vi prøvd på før, men helst litt tilfeldig. Dette var sett opp med 60cm avstand. Ekko starta med å jukse og ta to om gongen. Ghita gav meg nokre tips om korleis eg skulle få han til å ta ein og ein pinne. Vi arbeidde med det . Siste økta var han så varm at han sleit med å forstå at han måtte gå litt. Såg med lengt på dei som fekk springe i tunnelen. Trur den var lukka i dag.

Det er så tydeleg å sjå at hundane koser seg når vi gjer det. Mykje latter og masse oppmuntring og gode innspel frå kursleiar og kvarandre. Dette er vitamininnsprøyting.

Sporvill eller villspor?

 I dag var det Lise & Scott og Bajasen og meg som skulle trene. Vi drog til Dale for å trene spor. Eg sendte Lise avgarde med mobilen min. Endomondo er eit greit program å bruke når ein har med seg GPS utan batteri.
Sporet ho gjekk var 490m. Ho gjekk det på 17 minutt.
Eg gjekk sporet til Scott. Fiskepudding var agn undervegs.
No skulle spora ligge og godgjere seg.

I mellomtida dreiv eg kondisjonstrening på Ekko. Kasta ball med slynge. Han fann etterkvart på grunnar for å legge seg ned med ballen. Ikkje akkurat spreking, men var på hogget kvar gong eg kasta. Godt jobba.

Han fekk og trent seg på sosialisering med Scott. Vi hadde bilane ved sida av kvarandre. Scott slappa av. Ekko gjorde ikkje det, men han kikka bare bort på Scott utan at han syntes han var farleg. Men godbitar ville han ha. Men fin trening for han.

Sporet Lise gjekk

Sporet? Tydeleg ei stund sidan sist og dette er jo så kjekt. For ein fart! Eg hang i langlina bak. Og eg som hadde gløymt å ta på meg fjellskoa. Trø-i-sko er ikkje tingen i dette terrenget. Eg trudde han rota fælt for det såg meir ut som han var på dyrespor enn menneskespor. Men der var 1.gjenstand. Lise trur den var flytta på. Truleg har det gått både folk og hund i området i mellomtida. Vidare med oss i eit visst tempo. Her skulle ar det snakk om rekordtid. Ikkje visste eg at vi var med i ein konkurranse...

No virra han veldig, men ville framover. Spurte Lise om vi var på sporet. Ho var usikker. Vi skulle krysse stien i alle fall. Eg fekk bare henge på. Gjett kven som gjekk rett på gjenstand 2? Ekko, sjølvsagt. Vidare i eit lettare terreng å gå i. Her ville han gå andre stader enn meg. Eg trudde at Lise hadde fulgt noko som likna eit lite tråkk. Men ikkje Ekko. Brått hadde han gjenstand 3. Eg blir litt mållaus av eit spor som verkar heilt tullete, men som fører til alle gjenstandane.

Sporet Ekko hasta seg gjennom

No var det bare slutten. Her begynte rotet. Då vi begynte på sporet, såg vi ein familie med hund gå på stien oppover skogen. Då vi kjem ut på stien igjen, begynner Ekko å gå i ein annan retning enn sporet er. Då vi kjem til ei myr, får eg bekrefta av Lise at ho ikkje hadde gått der. Får stoppa han. No virrar han veldig, men så er han på hogget igjen. Feil veg i følge meg. Lise er òg usikker. Men ok. Eg har lært at han stort sett bør følgast når det er noko han vil sterkt. Og der såg vi sluttsløyfa. Han hadde funne baksporet til Lise.

Konklusjon: Vill fart. Forvirra matmor. Alle gjenstandane funne. Eg må gå oftare spor. Dette tempoet er det lenge sidan eg har opplevd. Det kan vere den ferske hundelukta gjorde sitt. Men aligavel.... Sporet eg gjekk (tok ikkje alle svingane Ekko virra i mot slutten) var 550m og tok 19 minutt. Farten var på maks 2,63 km/h...

Av sporloggen ser de kor rotet startar. Grunnen til at han ikkje går direkte i det som ser ut som sti/vei er at der er det skikkeleg sorpevatn (og der gjekk nok neppe familien heller).

Takk for hjelpa, Lise.

Mai? Trening i hagl

1.mai var ein vakker solskinsdag. Bikiniver!. 5.mai gjekk eg morgontur medan det snødde!
Men friskusane drog til Sviland og møtte Gro&Maja, Marina&Kira, Gry&Silja, Lise&Scott og Kristin&Hera. Vi fann fram det vi hadde av fleece, luer og votter for det var KALDT.

Ekko var hund nr 2 ut. Og sidan vi var 6 ekvipasjar blei det tid til tur og leik både før og etter økta. Herleg. Sjølv om det både hagla, bles og sola skein om kvarandre.

Etter planen skulle eg ha nokre økter med melding, men bestemte meg fort for at kondisjonstreninga skulle vere første prioritet så det blei flying. Han hadde 8 fine slag. På slutten var oppdraget til figurantane å begynne å springe straks han kryssa midtlina. Det fungerte perfekt. Trøytt hund fekk nytt gir opp fjellsida!

Kort konklusjon. Ekko arbeider godt, men eg må ta eit alvorleg tak når det gjeld kondisjonen. Det blir for mange turar gåande roleg i band. Kunne trengt å få opp pulsen både den firbeinte og den tobeinte. Det får vere målet for mai månad.

Runderingskurs med kremhundar

Lena og Ludo

Bruksgruppa i retrieverklubben inviterte til runderingskurs med Gro og med som instruktørar. Det har vore fleire runderingskurs i området i det siste så vi var spente på kor mange som var interesserte.

Roar og Felix

Vi endte opp med to golden og ein parson russell terrier. Saman med eigarane gav dei oss ei flott helg i Skjævelandsskogen.

Først var det litt teori i sola, så var det sosialiseringsringen. Alle hundane ville leike, men nokre ville meir enn andre. Og ilderen til Gro var superpopulær. Særleg hjå Torkjel. Han ville eigentleg ikkje forlate figurant som hadde så kjekk ei leike. Vi bytta til og med figurant med same leika. Det var tydeleg at dette ikkje handla om figuranten, men leika. Anders må bare ut å handle.

Oj! Kor blei den der leika av? Anders og Ludo

Ekko viste flying og enkeltslag med melding. Så var det å hive seg i det. Alle tre hundane tok flying på ein-to-tre. Enkeltslag fungerte og fint. Eit par er meir van med at dei ikkje spring frå mor/far sjølv om det kjem lyd og liknande frå skogen. Då dei skjønte teikninga, var det ikkje vanskeleg å få dei ut.

Dei fekk prøvd synlege figurantar, skjulte figurantar, lydpåverknad, synspåverknad og fert.

I dag fekk alle prøvd seg på oververssøk. Vi starta med god vind, men regnet kom og vinden blei laber. Den skifta retning, men hundane fiksa det. Alle markerte tydeleg og gjorde flotte funn.

Eg er så klar...

No er det bare å kome seg opp på laurdagane og stille på trening. Treningsplassane og ansvar finn de her.

Torkjel var ein sputnik på fart.
Eg greidde faktisk ikkje å få eit godt bilete av han, men her fyk han forbi.

Trø matmor på foten

I kveld var det første kurskveld i aktivitetskurset vi i bruks har sett i gang. Instruktør er Ghita Fossum.

Først skulle vi begynne på eit triks slik at Ghita kunne sjå korleis vi lærte inn ei øving og korleis vi premierte rett atferd.

Siste delen var lydnadsøving.

Gry og eg jobba i hop. Silja skulle lære 8-tal. Det tok litt tid før det gjekk opp for oss at det var slalom vi dreiv på med. Men etterkvart var vi inne på det. Silja er jo kjempeivrig. 

Eg hadde fått ein fiks idé om at eg skulle lære Ekko å stå på føtene mine. Ein del frustrasjon blei det, men jammen kom labben etterkvart ganske ofte. Han ville helst ta sin venstre på min venstre, men tok teikninga sakte, men sikkert. Var glad eg hadde tjukk dress på meg for labben starta langt oppe på leggen i blant. Målet er å få han til å stå med begge beina på føtene mine og så skal eg gå framover og bakover.... Vi får no sjå kor langt eg kjem. 

Siste del var lydnad. Eg ville jobbe med stå. Dvs at vi går og han får kommandoen stå og eg går vidare. Gjekk tilbake til start. Der eg går føre og han kjem etter. Det funka flott med avstandsbelønning så eg kunne gå fort over til neste steg.

Nå er det bare å trene, særleg på trikset til neste gong. Kjekt å ha eit mål igjen.

Effektiv treningsøkt

I dag var det kun Lise &Scott og Gry &Silja som skulle trene på Sviland i dag. Vi var einige om å ta to korte økter i staden for ei lang. Det viste seg å vere kjempebra for alle tre hundane. Dei arbeidde effektivt, ivrig og godt.

1.økt.
Ekko fekk flying med vekt på fart og passeringar. Farten var god heilt til han han hadde eit ærend inntil eit tre. Han såg direkte på figuranten, men måtte bare så voldsomt på do... Sprang deretter til figurant.
Passeringane er svært fine. Dei er tett med meg. Og i dag var han svært ivrig etter å kome seg over på andre sida.

2.økt.
3 gode meldeøkter. Deretter fleire rett i leik, eller det blei godbit for han var sliten der han måtte spring opp og ned fjellsida. Tunga hang langt ute, men iveren var stor.

Vi stoppa etter det. Det var kjempekjekt å sjå kor ivrige alle tre hundane var i dag. Og kor konsentrert dei jobba.

Silja trener på full melding.

Scott trener på siste del av meldinga

Påsketur

Eg er først. Komme dokke?

Vakkert landskap

 Langfredag hadde vi planlagt ein fin påsketur til Reinaknuten i solskinnet. Då vi parkerte, fekk vi oss ei overrasking: Det låg 5-6cm nysnø i fjellet. Men vi gjer oss ikkje så lett. Det var lett å sjå at vi var først ute på tur denne dagen. Ingen spor. Ekko fekk lov til å springe og kose seg. Vi andre hadde nok med å finne løypa.

utsyn mot havet

Sola skein og dagen var flott. Då vi hadde vandra ein times tid, fann vi oss ei solhole og slo oss ned.  Vi trudde vi eigde heile fjellet aleine, men jammen dukka det opp fleire folk som ville ut i solskinnet og som lo av snøen og vandra i veg.

Det flotte med denne turen er at det er utsyn mest heile tida. Vi gjekk ikkje til topps denne gongen, men hadde ein flott tur ute i fleire timar,

Løypa er merka. 

Det kan jo hende det er noko spennande under snøen...

Påskespor

Vi har trent innimellom. Mellom anna litt spor, men eg har gløymt å skrive om det. Ja, ja, her kjem i alle fall gårsdagen.

Ekko og eg hadde ei treningsøkt/leikeøkt på området medan sporet låg ein times tid.

Eg hadde gått eit spor på 700m, 4 gjenstandar og variert terreng. Krysse asfalt, hogstområde med det underlaget det gjev, myrlendt, tørrgras, grus og barmark.

Begynte på sporet då det var gått ein time. Det var kanskje i snauaste laget for eg såg at han hadde ein tendens til å gå ved sida av sporet. Ferten var tydlegvis der òg. Første gjenstand kom fort. Den gjekk han forbi. Han mista sporet midt i hogstfeltet, men jobba seg godt innpå igjen. Neste gjenstand blei snust på. Eg var kjapp til å skryte og premiere. Han ville helst vidare. Verka som om gjenstanden var litt forstyrrande i det kjekke sporet.

Så eit langt stykke med kryssing av grusveg, litt myr og krysse ein bekk før 3 gjenstand. Den blei tydlegare markert. Så bar det avgarde i høgt tempo. Her var det visst godt med lukt. Eg blei varm i sola og tunga til Ekko hang langt ute. Men her skulle det sporast. Fjerde gjenstand låg i bratt skråning. No var det bare å stå løpet ut. Siste utfordring var faktisk å finne premien på slutten. Eg hadde sett ein boks oppå ein haug med tømmer. Ekko snuste veldig langs bakken. tok lang tid før han sette nasen høgare. Men då var lukka der og premien gjekk ned på ein-to-tre.

Framover må eg trene meir på å markere gjenstandane.

På sporet av Gro

I dag var det sporlaurdag på Dale. Var spent på om det var stengt der etter drapet, men ingen politi å sjå. Bare blomar og lys til minne om den døde. Vondt å tenkje på.

Oppdraget mitt i dag var å legge ut spor for Gro. Det skulle vere langt. Og du går langs marka der borte og kjem tilbake langs skogen. Eller noko slikt. Sa Gro. Eg avgarde med GPS, 4gjenstandar og ein sluttpakke. Sidan Gro måtte bruke mobilen min som GPS hadde eg ingen å kontakte om eg skulle rote meg bort. Det blei ein del vitsing om at eg kunne vinke på toppen av fjellet. Jan Inge skulle melde meg sakna om eg ikkje kom tilbake til kl 13 (no var ho 0950...)

Avgarde med meg. Fekk markert starten, starta GPSen og såg jordet og vandra langs den. Men så var det så sorpete at eg måtte ta nokre svingar inni skogen og ut igjen. Men tenkte at sporhunden Maja fiksar det meste. Eg kom til ein skog og tenkte det kunne vere greit å gå inni den. Og gjekk i veg. Då kom eg på at det kanskje var på tide å sjekke kor langt eg hadde gått. Kor langt er eit langt spor, eigentleg? Fann fort ut at det var på tide å snu nasen i retning parkeringsplassen. Men så var det jo det at eg ikkje skulle gå for nære sporet eg hadde gått. Markerte kor eg svingte og sette nasen litt meir oppover. Der viste det seg å vere ei steinrøys, men greidde å halde meg langs kanten av den, sånn cirka.. Etter 1,24km fann eg ut at Maja fortente sluttpakken sin og markerte slutten.
Gjett om eg var spent?

Tilbake på parkeringsplassen var det litt leik og meldetrening på Ekko. Etter to timar var det på tide å starte. Gro hadde tulla litt med mobilen så den viste heile vegen tilbake til parkeringsplassen. Altså ser ein ikkje kor ho la slutten. Ho viste meg starten og så var det bare å gå. Ekko var superklar og sette nasen i bakken og verka sikker på vegen. Eg måtte bare følge etter. Undervegs blei eg usikker på om det stemte, men der låg første gjenstand. Ekko dunka i den og eg skrytte og gav godbit. Men det var bare eit heft i følge han. Vi gjekk spor. Kunne ikkje stå her og dille. Vidare! i blant kjem nasen litt opp. så nedi igjen. Ser at han sirklar litt og skiftar kurs. Eg må bare følge for eg veit jo ingenting. Over "kanalen" (det hugsa eg at Gro sa vi skulle). Neste gjenstand. Litt uinteressert i den. Innover i skogen. Nasen vel høgt så eg tenkjer at no er han heilt på jorde. Men det var det ny gjenstand. Denne var han interessert i. Mjuk leike. Eg hengte meg fast i eit eller anna undervegs. Det er litt travelt å følge Ekko når han er skråsikker. Då har han det travelt. Eg må jo sjå meg for, gamle dama. Så gjer han ein usving (sjå mot slutten). Då er eg skråsikker på at no er det eit rådyrspor vi er på. Prøver faktisk å stoppe han. Då står han bare og ventar til eg kjem nær og så går han vidare. Og der hang jammen sluttsløyfa. Så kjekt det var å gå utan å ane kor eg skulle! Og det verka som om det gira Ekko ekstra at det ikkje var mine lukter han skulle gå etter. Sporet var 0,78 km

Eg e så trøtte og så varme solå så godt

Då eg skulle ta av han sporselen og hekte på han det vanlege bandet, oppdagar eg at det er borte. Ekko er alt avgarde på vidare sporing av Gro så han må fløytast inn. Det er så vidt han har tid til slikt. Han har det travelt, må vite.

Tilbake til bilen med hunden i langline. Fekk lagt frå meg gjenstandane. Og til Ekko si store glede: vi må gå sporet ein gong til. Eg lot han springe laus med langlina hengande etter seg. Og gjett om han tok oppgåva på alvor i runde to og. Halvveges i sporet, fann vi båndet. Det hadde hengt seg fast i nokre greiner.

Takk til Gro! Dette var kjekt.

Koss det gjekk med Gro? Eg venta og venta. Omsider kom det ein trøytt hund og eigar. Dei hadde funne alle gjenstandane. Godt jobba!

Vel heime sa Ekko takk for seg. Resten av dagen har han sove. Trur varmen frå sola (gjennom stoveglaset) var ekstra deilig.

Våt og god trening

 Det regna lett, men vegane var bare så avgarde til Sælandsskogen med oss. Gro og May Karin skulle vere der. På parkeringsplassen var det klinkis så broddane måtte fram slik at eg kunne gå støtt.

Det var stort å sjå May Karin og Molly igjen. Dei ville trene overvêr. Gro og eg ville rundere.

Først ut var Ekko. Eg hadde bestemt meg for at figurantane ikkje skulle ligge langt ute og at vi skulle starte med full melding. Ekko var råklar. Han stod og trippa medan figurantane gjekk ut. 1. slag på May Karin. Flott fart, inn med meldinga og full fart ut igjen. Stort å få leike med May Karin. Eg henta han. Så bar det over på andre sida. Like fin fart og melding. Og like ivrig i leiken. Tredje slag like bra. På fjerde stoppa han 4 meter frå meg og sette nasen i bakken. Etter det sirkla han rundt der. Med nasen i bakken. Ikkje lett å få kontakt med, men eg fekk han inn og Gro kom med eit hyl og då var koblinga gjort. Rundering!. Full melding. Han var litt sliten så Gro tipsa om at eg kanskje skulle kjøre rett i belønning på neste. Klok dame. Det var ein fryd å sjå dei neste 4 slaga. Full fart. Fin kryssing og kroppen strålte av lukke. Dette er visst livet.

Til neste gong trur eg at eg fortset med same programmet.

Bileta i dag er frå terrassen. Og er tatt i dag! Det er nokre vårteikn på lur... Eg gler meg!

Vinterleg trening

Matmora har vore på jobb- og feriereiser i det uendelege, syns Ekko. Tenk ho var til og med borte på 7 årsdagen... I følge eit skjema eg ein gong såg, tyder det at han er 50 år!

Eg henta han torsdag og første tur i Skjævelandsskogen fortalte at her var det mange gode lukter. Nasen i bakken og full fart. Begynte å ane meg at runderinga kunne gå skeis på laurdagen.
Men fredagsmorgon vakna vi til snø.


På runderinga denne laurdagen var det Maja, Silja, Nicole og Ekko som skulle trenast. Alle kom vel fram i snøen og hundane var tydeleg snøelskarar.

Med tanke på kor mykje av sporhunden som vakna sist rundering og på torsdag, så hadde eg bestemt meg for å kjøre kun flying og ingen melding. Målet var trøytt hund som sov resten av dagen slik at matmor kunne pleie forkjølelsen sin.

På lufteturen såg vi mange harespor...

Sengå mi! Eg e så trøtte!

Som hund nr 4 var det Ekko sin tur. Han var klar til å leike og leve livet. Blei først sendt ut til Kari. Måtte ha lyd, men då rett på og rett i leik. Flott over til Gro. Men ikkje så direkte over til Kari igjen. Stoppar og snusar. Et snø. Ny lyd. Fin fart. Slik fortset det. Full fart til Gro og seint til Kari. Hm. Er det så tydeleg at han har høg nase og får fert? Gro låg perfekt i forhold til vind, det gjorde ikkje Kari.
Vi fekk eit uplanlagt blindspor, men det tok han med glans.

Notat til meg sjølv:
Hugs vatn! På fleire hundar var det tydeleg. Mange snøstopp.
Ha figurant på den sida som går treigast, nærmare.
Få opp kondisen. Igjen...
Fortsett med leik. Han elskar det. Og prøv blindslag. Ekko er flink på passeringar. Til latter for Gry retta han seg opp på veg ut då eg ropte det etter han....

--
Og målet for dagen? Ekko sov godt i senga si det meste av dagen. Forkjøla er eg framleis...