Leike versus godbit.

Denne laurdagen møtte Gry, Marina, eg og hundane på Skjæveland. Det var glatt på vegen, men bart og tørt i skogen.

Mål denne dagen var:

• fastbittmelding i sjølve runderinga

Marina hadde ein vond arm og eg hadde med veldig gode godbitar så vi bestemte fort at Ekko skulle få godbitar hjå figurantane i dag. Det blei ikkje leik.

1.slag: Figurantane ikkje så langt unna. Ekko sprang fint ut, tok fastbittet i munnen. Kom tilbake. Og sprang ut. Han åt godbitane som Marina prøvde å få han engasjert i.
2.slag: Her måtte det lyd til. Interessen var passe. Men med lyd sprang han fort ut, tok fastbittet, kom inn igjen og sprang ut.

Men interessen og giret? Det var borte. Eg gav beskjed om å gå over til lausbitt for eg ville ikkje ha fastbittmelding kobla til sirup.

Rett før eg gav opp, kom vi på at Gry jo kunne leike med han. Eg henta leika. Så trente vi full meldetrening i skogen. Og det var ein annan hund, det. Fart ut, fart inn og full fart tilbake til figurant for leiking.
Eg som ein gong trudde at eg hadde ein hund som helst ville ha godbitar viss han fekk velje..... God jaktleik var det som trigga han til å jobbe.

I pausen fortalte Marina om rallylydnad som ho og Kira var begynt på. Ekko fekk vist at han kunne litt av det allereie og eg fekk lyst til å trene meir på slikt. Kanskje det er noko for meg på treningsmåndagane? Eg leitar jo etter noko eg har lyst til å trene på.

Etter pausen ville eg prøve å nytte meg av den trekken som var, og fekk Marina og Gry til å legge seg ut i skogen. Ekko og eg gjekk tur. Eg bad han "Følge med". Har ikkje trent inn kommando for overversøk. Ekko gjekk der og snusa og såg ut til å vere på vanleg snusetur. Brått løftar han hovudet. Står litt. Men tilbake til snusinga. Så opp med hovudet igjen. Ser litt på meg. Går tilbake til snusinga. Eg er sikker på at han ikkje anar ka han held på med for no er vi snart forbi det området der eg trudde Marina var. Men så rettar heile kroppen seg opp og avgarde med han. Tilbake med fastbittet i munnen (dei skulle ha lausbittet framme) og god fart tilbake til figurant. Han hadde ikkje brydd seg om lausbittet, fekk eg beskjed om. Tok automatisk fastbittet.

Vi vandra vidare. Snusing i bakken og vimsing i skogen. Og det same gjentok seg. No sprang han eit stykke innover, men stoppa. Stod litt. Og så var han ikkje i tvil. Her var det folk. Full melding og lukkeleg i leik på slutten. Dette var visst mykje kjekkare enn å springe i regulerte former (rundering) for her var det ikkje noko å seie på farten, bare han hadde fått ferten.

Treninga blei avslutta med tur saman med Gry og Silja.

Ei fin treningsøkt.

Det tar på å bruke nøtta

Dei siste vekene har vi vore litt på farta og Ekko har halta litt, men no ser han ut til å vere frisk som ein glad hund.

Vi har kost oss med mange fine turar, mellom anna saman med to damer han har veldig sansen for (boxeren Pia og bulldogen Selma). Det blir i blant litt jakt etter rådyr, men det er tydeleg at han er blitt ein eldre mann (og klokare?) for han gidd ikkje jakte så lenge som før. Gjev fortare opp.

Eg trener ein del innkalling på desse turane. Selma og Pia er kjappare å kome inn når eg fløytar (dei er som regel nærmare), men Ekko òg er blitt veldig flink til å snu og kome springande. Eg ser eg har ingen sjanse når han har fått fert så det gjeld å følge med og kalle inn FØR han er for tent.

På laurdag var det tid for runderingstrening igjen. Diverre meldte Marina frå om at ho ikkje kom, men Gry og eg ville likevel.

Det bar avgarde til Sviland i mange minusgrader. Gry var alt på plass og gjekk tur med Silja. Ekko og eg tok innover i skogen og møtte både syklist og etterkvart Silja og Gry der. Var forresten mange syklistar på vegen denne dagen. Er det påmeldinga til Nordsjørittet som fekk dei til å stå opp tidleg?

Det første vi gjorde var å legge to spor kvar. Eg hadde stor tru og tenkte at eg kom til å sjå sporet mitt sidan det var var snø så det gjorde ingenting at eg hadde gløymt merkeband.

Eg hadde bestemt meg for å trene fastbitt. Ekko er jo ganske stor og bittet er i grenseland i forhold til å få tak i det, men eg ville ta opp treninga igjen.

Ekko forstod fort teikninga. Gry trengte bare ta borti bittet så plukka han det opp. Men så stod han og venta. Eg ropte og han kom. Dette gjentok seg. Hm. Ka er det eg har lært han sist vi dreiv på med fastbitt?
Vi gjorde denne økta ved det nyhogde feltet i starten av skogen. Forresten, då han kom inn til meg, var han så ivrig at han ikkje hadde tid til å gå rundt meg, men stilte seg framfor. Premien (leike med Gry) var tydlegvis noko å sjå fram til. Fin fart og iver i første treningsøkt.

Etter nokre rundar, hamna han i bilen og Silja skulle teste fastbitt-trening for første gong. Då var Gro òg komen. Ho fann fram mobilen og filma forsøket. Og Silja, ho viste at ho forlengst hadde skjønt ka ho skulle. Eg trengte bare å ta litt borti fastbittet så tok ho det. Sprang inn til Gry og returnerte i fullt firsprang. Imponerande! All treninga til Gry gjorde susen.

Ekko skulle få ein runde på parkeringsplassen han òg. Men det var ikkje fullt så kjekt. Han gjorde stort sett det han skulle, men farten var borte. Plusset frå denne økta var at eg ikkje trengte kalle han inn.

Etter at Maja hadde fått litt meldetrening (kort rundering), var det å gjere seg klar for sporgåing.

Heldigvis hadde eg merka starten. To gjenstandar låg ute i første spor og tre i siste. Ekko starta fint. gjekk i greit tempo. Fann første gjenstand, men markerte svakt. Ville vidare. Eg såg han fulgte fotefara mine, men så begynte eg å tvile. Såg ikkje fotefar, men såg ymse andre dyrespor. Hm. Hadde eg gått her? Brått var vi ved slutten. Ein gjenstand mangla, men Ekko hadde altså kome seg innpå sporet ein eller annan plass undervegs.

Rett til neste spor. Dette var ganske langt. No såg eg at han fulgte mine fotefar, men så blei eg i tvil igjen. Ein gjenstand funnen. Ok, så hadde eg gått her. Vidare med oss. Jo, eg hugsa eg hadde rota meg inn i tett skog, men òg ut igjen. Då Ekko ville lengre inn i skogen, fekk eg han ut derifrå. Eg såg fotspora mine på veg ut av skogen (trudde eg). Ekko sette nasen på ny lydig i bakken. Etter ei lita stund blei eg usikker. Her var jo hundespor ved sida av fotspora. Dette var nok ein person på tur med hund. Altså ikkje meg. Stoppa Ekko og gjekk tilbake til der eg hadde fått han ut av skogen. No skulle eg stole på han. Brått fann vi gjenstand 2. Gjenstand 3 fekk vi ikkje med oss, men på slutten var det rett på målet.

Tja, ka lærte så eg?

• Marker sporet oftare (sjølv om det er snø). 
• Stol aldri på hugsen!
• Ekko lar seg lett spore av, men er òg lett å koble innpå igjen. 
• Og tren oftare! 

Det som er spennande med snø, er å sjå alle dei  forstyrrande spora dei alltid har. Rådyrspor, andre hundar, andre dyr, andre menneske... Det krydde av spor langt inni skogen.

Då vi kom heim, slokna Ekko og sov resten av dagen. Dette var noko anna ein ein frisk tur i skog og mark.