Asfalt eller skog - livet er på sporet

Vi sporar kvar veke, men med ei matmor som jobbar for fullt og studerer i tillegg, blir det svikt i skrivinga.

Forrige veke hadde han blanda resultat på asfaltspor i regn. Det første var bra. Dei andre var mykje til og frå.

Denne veka har vore slik:
Måndag asfaltspor ved UiS. Scott, Nicole, Silja og Ekko skulle bruke nasen.
Eg hadde lært noko av krittmerka til Gry: Store og tydelege skulle dei vere. Og eg hadde med meg idéen om ikkje ha slutt i sporet.
Lise tok med krittet og gjekk eit for meg. I tillegg la eg eit spor med vinkel.
Spor 1: Ekko tok sporet fint, men ville mykje ut på sidene. Men så kobla han og jobba veldig godt. Fortsette der Lise eigentleg hadde slutta sporet og bare gjekk for å kome bort. Kjempebra,
Spor 2. Her jobba han veldig bra. Ved vinkelen sjekke han ut ein grøftekant før han kom tilbake og fortsette fint sporet.
Det fungerte svært bra å setje kryss i sporet og stoppe undervegs for premiering. Og deretter å gå fram til neste kryss og fortsetje. Då fekk hunden fleire spor ut av eit langt.

I dag var det Lise og eg som ville sleppe asfaltgutane ut i naturen. Sælandsskogen er perfekt til det. Den første vi møtte var ein moden herre frå området. Han kom på solid DBS damesykkel. Ikkje noko tull med gir der. Rett etterpå kom mann med traktor. Han var òg i moden alder. Så kom det eit par bilar til. Her skulle det hoggast tre til folket på Undheim og slikt arbeid er for skikkelege mannfolk.

Vi høyrte motorsag og etterkvart fekk vi beundre treet. Mannfolka tykte vi kunne ta ein julesong slik at stemningen blei perfekt, men Lise og eg feiga litt ut der... Dei var strålande nøgde med resultatet. Ein fiksa eit til huset i tillegg. Så var det gjort.

Lise og eg la ut to lange spor. Ekko sitt blei på 570m. Det skulle få ligge. I mellomtida skulle hundane få trene på sporoppsøk. Eg gjekk inn i skogen og laga ei linje (ikkje bein sidan skogen er full av tre...) og plasserte mange gule sløyfer langs linja.

Først ut var Scott. Han imponerte. Men det skriv vel Lise om.
Hundane blei sett på slik at dei måtte gå inn i skogen og ville møte sporet mitt slik at dei fekk ein 90graders vinkel.
Ekko tok sporoppsøket som om det var noko han hadde trent mykje på. Tok vinkelen og var skråsikker på retningen. Gjentok forsøket og han var like sikkert. Knallbra! Eg turde ikkje prøve fleire...

Sporet eg gjekk med han som førar

Sporet eg la ut

Vi gjekk rett på det lange sporet som no hadde fått litt liggetid. No er ikkje Endomondo det beste instrumentet til å sjå spora, men eg gløymer stadig GPSen så då blir det slik.


Ekko hadde fart og eg angra ei stund på at eg ikkje hadde den lengste lina med meg. Eg kan ikkje seie sikkert om han er direkte i sporet, men alle merkene blir nådd og der eg trur han går feil, har eg feil. Vi hadde eit stopp ved eit daudt dyr. Det måtte luktast på og studerast nøye før han kunne gå vidare. Tok perfekt vegkryssinga (eg hadde gått litt langs vegen før eg gjekk inn i skogen på andre sida). Etter vel 300 meter byrja han å rote. Eg stod heilt stille så det vises ikkje på loggen. Han fann godsaker etter eit anna dyr og måtte sjekke det og sporet ut, men kom seg på jobb igjen og var sikker på vegen vidare.

Siste sporet hadde Lise lagt ut for meg. Ekko starta greit, men verka meir lysten på leik. Og då eg trudde han hadde kobla heilt ut, tok han vinkelen perfekt. Altså meir på enn eg trur (liknar litt på nokre elevar...) 

Generelt i dag og fleire andre gonger så syns eg han har nasen høgt. Han jobber godt når han er av sporet og gjer ikkje opp før han er på igjen. Såg det tydeleg då vi kryssa ein sti og han ikkje fann kor eg hadde begynt å klatre. Kjempefin jobbing og tydeleg når han er sikker.

I dag var han lett å lese. 

Trur eg las i avisa på fredag at ein polititenestemann sa at han var sikker på at hunden hans var lukkeleg når den fekk gå spor. Det har han rett i. 

Vi avslutta treninga med å leite etter hundebåndet. Eg hadde mista det på turen. Sjølvsagt fann vi det ;).

Litt spor. litt rundering og ellers eit roleg liv

Veke 44 starta med tre asfaltspor i mørkret saman med Lise og Scott. Lise hadde lagt ut eit beint asfaltspor til Ekko. I tillegg la eg ut to.

Sporet Lise hadde lagt ut, blei forstyrra av at eit menneske fann det for godt å spasere rett i sporet. Men eg stilte meg opp. Eg tok Ekko bort til starten. Gjorde han klar. Lise hadde lagt litt godbit i starten så nasen var tydeleg nedi. Og han gjekk knallbra til det var 1 meter igjen. Då byrja han å virre. Eg tok han tilbake og han tok seg fint inn. Optimistisk gjekk vi til neste spor. Dette hadde han det travelt på. Hamna litt på sida av sporet, men med omstart gjekk han det beint og fint.

Det tredje sporet verka han høg på. Han virra rundt i sikksakk. Tidlegare har eg meint at han blei meir konsentrert for kvart spor, her verka det motsett. Han var ukonsentrert og uinteressert. Eg har aldri tenkt den tanken før, men kanskje han var sliten etter to asfaltspor? Hm. Det må eg undersøke nærmare.

Alle planane om fleire sporkveldar forsvann i travelheit og ei sliten matmor. Men så kom heldigvis laurdagen med sol og mange folk som ville rundere i Sælandskogen.

Ekko var nest siste hund ut. Vi var så mange at eg fekk tid til å varme han opp slik at han var mjuk i kroppen før han skulle springe. På første slag fekk han ein liten lyd. Flott ut og fin framdrift då han kom inn med meldingen. Full fart ut for å leike med Marina. Både ho og leika er topp! Det neste slaget gjekk like bra. Jan Inge hadde fått den leika som bare var passe kjekk (no må eg hugse å kjøpe ei ny for den som er utslitt. Med lyd). Han hadde fleire gode slag. Etter nokre slag begynte han med det gode gamle: Eg stoppar opp og snuser for det er ingen vits å springe om det ikkje er nokon der. Men heldigvis set han opp farten etter nokre sekund. Dei siste slaga var flying. Premien for at han var flink og litt kondistrening.

Eg kan arbeide med at han blindt skal springe 50 meter rett ut same ka, men eg veit ikkje heilt korleis. Og eg veit ikkje heilt om det er naudsynt. 

Etter pausen avslutta vi med spor. Gry la ut eit spor for Ekko. Det fekk ligge litt og Gry hadde avslutta på ein måte som gjorde at ho kunne legge seg i slutten utan å forstyrre sporet når vi seinare skulle gå det.

Ekko starta ivrig. Var tydeleg klar over ka han skulle. Etter ei stund syns eg nasen kom litt høgt, men eg stolte på han og fulgte sporet vidare. No kom vi vel nære hovudvegen. Eg nekta å tru at Gry hadde gått der, men visste at Lise hadde gått i deler av sporet til Ekko då ho kom over frå andre sida av hovudvegen og skulle til parkeringsplassen. Han kan ha gått over i sporet hennar eller han kan ha brukt overvêret og kjent ferten av den vegen Gry hadde gått for å legge seg i slutten. Ikkje veit eg, men eg tok han tilbake til der eg var sikker på at nasen var nedi. Bad han spore vidare. Då gjekk han ivrig vidare og etter ei stund fann han ein person med tennisball og godbitar liggande bak ein busk. Fryd og glede!

Skal eg hjelpe deg?

I dag har vi vore på tur med Silje og Selma. Vi tobeinte trudde vi skulle vere smarte og unngå for mykje vatn så vi gjekk rett uti ei myr.... Men gildt var det.