Då var vi i gang

Eg legg meg her. Vasking av bil er farleg.

Då er ein lang og god ferie over. Sola måtte eg til utlandet for å finne skikkeleg av, men Ekko er ikkje så oppteken av slikt så han syns sommarferie er å ha besøk og å besøke kjekke folk. Og bade! Det er utruleg kor sosial den hunden er. Aller helst skulle alle vere med på tur. Eller vere heime samstundes. På besøk i Bergen kunne ikkje han og eg gå tur viss dei andre var ute med bilen. I følge Ekko måtte vi vere ved huset då. Og lukka var stor då han kunne vere velkomstkomite kvar gong dei kom tilbake.

På besøk på Tau, der hagen var full av kjekke ungar, kunne han bare gå så langt som han trengte for å gjere sitt fornødne så måtte han snu. Han skulle vere der ungane var. Dermed basta. 

Opplevde ein fin episode. Etter middagen laga eg til restemat til han. Kjøtbein, saus og poteter. Han åt lukkeleg. Då kom ei lita tulle på 1 år og sette seg på huk ved matskåla. Før vi fekk sukk for oss, tok ho eit bein med kjøt og saus på. Ekko såg på henne og fortsette med å spise. (Pust). Jenta fekk beskjed om at det var hunden sin mat så ho la beinet fint ned igjen. Ekko åt. Gode hunden. Og glad er eg for at eg rotar meg borti matskåla hans i blant. Men eg er ikkje sikker om reaksjonen hadde vore lik om det var ein vaksen som tok maten. Eg ser han er veldig forsiktig når dei minste vil leike med han. 

Melding!

På laurdag var det heldigvis treningstid igjen. Etter planen på terminlista til bruksgruppa skulle vi til Sviland. Det var Gry og eg som var klar. Men der var jammen vegen til Sviland stengt av eit stort tre.

Vi parkerte på området, lot hundane lufte seg og surre litt saman før Gry og eg la kvar vårt spor i skogen. 

Først var begge ute og vi trente kvar for oss. Ekko trente på fot, bli verande i ein kommando medan eg gjekk vidare osb.

Etterpå var det meldetrening på begge hundane. Tydeleg at dei òg var klar for jobbing for begge stod på og gjennomførte fine meldingar.

Så var det sporet. Eg hadde lagt ut fire gjenstandar og laga nokre luresvingar i sporet. Var spent. Men det var ikkje Ekko. Han gjekk til gullmedalje. Alle gjenstandane blei markert. I alle vegkryss, tok han rette vegen. Skikkeleg godt spor. Og så glad han var då han kom til slutten!

Fellesdekk

Vi avslutta med fellesdekk. Hadde god avstand for å sikre oss at ingen av dei spratt opp for å helse på den andre. Dei låg fint og fellesdekket blei gjennomført med glans.

Deilig å vere i gang igjen!