To gode bruksdagar.

 Sist laurdag var vi på Skjæveland og trente rundering. Der hadde vi same opplegget som veka før. Flying og rett i leik. Her skulle det trenast på fart. Farten var kjempegod på den eine sida av midtlina, men på den andre.... Oppdaga det same med dei andre hundane. Det vi trudde var omtrent vindstille, var nok ikkje det. Den eine figuranten låg perfekt i nasen. Den andre ikkje i det heile.

I andre økta hadde eg 4 lausbittmeldingar og resten rett i leik. Han melder fint.

---

I dag var det spordag på Dale. Gry&Silja, Eldrid&Alfred møtte opp i sola. Eldrid la to korte spor, Gry 4 beine spor på ulik lengde. Min plan var klar: Eit par korte spor, beine. Og eit langt. Skulle trene på spornøyaktighet.

Ok. Ut for å legge spor. Startar med det første. På grunn av terrenget må eg legge inn nokre vinklar, hoppe over ein bekk, men pytt. La ein pose med godbitar i ei grop. Gjekk så vidare. Ut på vegen og eit stykke nedover før eg starta på det lange sporet. Sleppe meg ut på tur, er ikkje bare, bare... Eg vandra avgarde i eigne tankar. Slapp ned ein godbit i ny og ned. Brått tok eg ein 90graders vinkel for å gå inn i ein skog. Så ut på eit meir fuktig område, før det stig oppover. Hjelp, eg kjem visst til ura, tenkjer eg og tar ein sving bort frå det. Og slik held eg på. Nei, no må eg stoppe. Nei, kanskje litt til. Til slutt finn eig ei djup hole. Der går eg nedi og gøymer ein tennisball.

Så er det å nyte sola ute saman med Ekko.

Etter vel ein time bestemmer eg meg for å gå sporet. Eldrid vil vere med for å sjå på.

På med selen og fokuset er klart. Sporing. Eg strevde litt med å finne starten då det viste seg at ein eller annan med svart/gul plastikkmarkering, hadde meir enn eit merke hengande etter seg i skogen. Men vi fann det rette og Ekko gjekk sikkert avgarde. Tok første vinkel bra, men så kom nasen høgt. Eg stod stille og lot han jobbe. Etter litt virring, var han skråsikker. Denne vegen, mor! Bekken hoppa han over akkurat der eg hadde gått og slutten stoppa han ved. Snuste grundig. Her var det noko. Premie og skryt!. 

Eg tok ikkje av han sporutstyret, for eg ville at han skulle binde desse spora saman. Det gjorde han flott. Ut på vegen, venta for å sleppe gåande forbi. Gjekk langs veggrøfta ei stund og akkurat - her skal eg inn. Riktig. Då bar det innover, oppover, med vinklar, skogbotn, litt myr, litt sti, litt tett, litt av mykje. Eg hadde sikra meg på 3-4 punkter ved å henge opp sløyfer. Så då eg syns vi gjekk rart, hadde eg alltid feil. Sløyfa dukka opp kvar gong. 

Ein stad kalla eg han tilbake for eg var skråsikker på at eg ikkje hadde tatt den svingen han tok, men gått rett fram. Han såg litt oppgitt på meg, men kom tilbake. "Søk spor", sa eg. og han sette nasen i bakken gjekk to steg og fann ein godbit han hadde oversett. Jadå, den låg i den retningen eg meinte var feil...

På slutten visste eg akkurat kor eg hadde gått for det var inne i ein skog og eg såg steinen eg sikta mot. Då såg eg kor rett han gjekk. 

Slutten var ei oppleving. Han gjekk rundt hola med nasen høgt. Fleire gonger. Her er det noko. Eg stod bare og venta. Var litt redd for at han skulle gå glipp av premien etter så solid arbeid. Men brått var det ein som hadde skjønt at han måtte nedi hola. Jippi!!

Totalt blei nok dette sporet (som i utgangspunktet var to) godt over 1000meter. 

Eg er knallstolt av han! 

Ja, sånn ser altså to korte, beine spor og eit litt lengre ut når eg set teori ut i praksis.