Trening i sommarsol

Ut på tur i varmen

 Det var tydeleg at runderingsfolket framleis var i feriemodus for ingen ville rundere. Men Silje ville trene spor med meg så vi drog til Sviland kl 10 med kaffi og fersk gjærbakst. Her skulle både tobeinte og firbeinte kose seg.

Det blei 4 spor på Ekko i dag.
Spor 1: Skogsbotn. Ca 150m. Ferskt.
God start. Fint tempo. Nasen har tendens til å vere halvhøg. Rota litt ved ei myr, men oppdaga fort at sporet ikkje gjekk der han trudde. Tok seg inn. Låg litt på nedsida av sporet ei stund, men tok svingane og slutten skråsikkert.

Spor 2: Skogsbotn. Ca 50m. Ferskt
Det bar rett over på spor to. Her gjekk han fort og stødig. Og, trudde eg, heilt på linje. Heilt til vi kom der eg såg slutten. Då oppdaga eg at han var litt til høgre for slutten. Sekundet etter at tanken var tenkt, var det ein som hoppa ein meter til venstre og snuste vidare. Først ein halv meter forbi slutten, så bråstopp for å snu. Kjekke leiker luktar godt.

Spor 3. Grus og gras. Det var kanskje 1/2t gamalt.

ut på tur

Dette sporet er forteljinga om ein tullete sporleggar. Starten er fin. Trør godt i graset ved vegkanten. Vil ha han til å gå litt i gras før grus. Svingar ut i grusen, går litt der før eg svingar inn mot vegkanten og litt meir gras. Så ut igjen på grus. Kryssar vegen og fortset på sporet til eg legg ein ball i grøftekanten. Men uups. Eg har på ein måte malt meg inne.... Koss skal eg kome herifrå til bilen? Eg prøver meg litt inn i dei villaste vekster, men må gje opp. Altså må eg krysse mitt eige spor og gå ganske nær det på vegen tilbake til bilen.
Tenkte vi fekk bruke det til litt grustrening i alle fall.
Ekko starta godt. Tok gras, grus, gras, grus, men så kom valet mellom å følge sporet eller lukte der eg hadde gått på tilbakevegen. Han tulla veldig, men fann, tilfeldig, slutten denne gongen òg. Eigentleg eit heilt mislukka spor.

Spor 4: Skogsbotn. ca 200m. Silje sporleggar.
Etter kaffipause med fersk gjærbakst (kjøpt på Brustadbua) og luftetur skulle alle hundane få spor med figurant i enden. Ekko såg Silje gå avgarde med leika hans i handa. Då klarmeldinga kom, var ikkje han sein om å be. Vi avgarde og då eg tok på han sporlina, var nasen i bakken og full fart innover og oppover. Skråsikkert fann han Silje og storkoste seg med leika.

Ekko og Selma

Så var det meg som skulle vere figurant på Pia og Selma. Først Pia. Silje trudde ikkje ho hadde gått spor utan godbitar, men det skulle ho no. Eg gjekk på kryss og tvers oppover ei fjellside. Silje syns det var litt mykje kryssing, men Pia var skråsikker. Og ho hadde jo rett. Fann meg fint.

Selma var det spennande med. Ho hadde aldri gått spor utan hjelpemiddel. Eg skulle gå eit kort for det var i varmaste laget for henne. Selma går seint, men er sikker. Og det var ho denne gongen òg. Der eg svingte ut av stien, svingte ho òg. Det einaste var at vi ikkje hadde tenkt på at ho aldri har opplevd at det er folk i enden av sporet. Ho stokk då ho såg meg :). Men var nøgd med godbitane.

Temperaturmålaren i bilen sa at det var 26 grader. Ikkje rart at hundane var varme.

Dette var kosetrening de lux.

Det tar på å spore! Foto: Silje Ellingsen