Vi er i gang igjen!

Desember blei travel. Men vi rakk litt sportrening før det blei juleferie og livsnyting for både tobeinte og firbeinte.
MEN.
Vi har kome godt i gang med 2014!
Første laurdag i 2014 stilte 5 treningsivrige menneske og 4 hundar i Sælandsskogen. Det var vått og grått slik det hadde vore i vekesvis. Men ka gjer vel det når vi ha telt å legge slagplan og drikke kaffi i.

Ekko skulle bare få ha det kjekt denne laurdagen. Ingen melding. Bare flying. Eg ville sjekke litt framdrift og trene kondisjon.

Han sprang og fann alle figurantar. Leika godt og framdriften var bra. Ei finfin økt og ein lukkeleg hund.

Eg tenkjer ein del på at fleire av dei gamle treningshundevenene er døde og at Ekko er den eldste i laget for tida. Han som dyrlegen ikkje rekna med ville bli så gamal, etter dei hoftene han hadde då han blei testa som 1åring. Men bajasen held koken. Eg ser han er stivare visse dagar og har stort behov for å vere nær meg, men i arbeid er han aktiv og like læreglad.

Måndag 6.januar var asfaltgjengen på plass. Mørkt og vått var det, men ka gjer det når vi har kritt og lykt. Begge deler ser eg at vi treng i mørkret. Kritt for å markere sporet innimellom og lykta for å finne krittmerket når hunden er i tvil.

Ekko er blitt ganske stødig på asfaltspor. Han ser ikkje lenger ut som eit spørsmålsteikn. Eller, dette gidd eg ikkje, matmor. No er han klar straks han kjem ut, men vi må vere nøye med vindretninga for han syns kantane er mest spennande. Han går fort. Nasen er litt høg, men han veit ka han gjer. Eg har ikkje slutt i sporet, men premierer straks han går eit lite strekk slik eg vil ha det. Det gjer at eg er avhengig av krittmerka. Eg set han jo på nytt spor mellom kvar gong han er blitt premiert. Det betyr at det lange sporet som ein av figurantane har gått, fort blir til fleire småspor. Fungerer veldig godt og gjev han mange sigrar (og for meg òg). Det er ikkje snakk om sluttpremiar lenger og ikkje ser han ut til å leite etter det heller.
Måndagskveldane med blikket ned i asfaltet ved UiS er eit høgdepunkt i treningsveka. Vi har plass til fleire asfalthundar. Du treng ikkje kunne mykje. Vi hjelper kvarandre.

Vi merka forresten at eg ikkje kunne gjere leika klar eller godbiten klar medan han jobba. Han reagerte på at handa mi gjekk mot lommen og stoppa opp. Så no er det først rosande ord (då stoppar han) og deretter godbitar/leik. Fungerer mykje betre.
--

Så blei det laurdag igjen. Kaldt. Opphald og faktisk kom sola fram. Nydeleg dag på Sviland.

Eg lar Ekko framleis få lov til å kose seg. Litt premie fortener ein moden hund. Han fekk lov til å ha flying og rett i premie denne gongen òg.
Han var enormt gira då han kom ut av bilen og hadde eit høgt tempo under oppvarminga. Eg var redd han tok seg heilt ut før det var alvor. Men det såg ikkje slik ut. Litt treig i starten og lite interessert i leik, men framdrift og interessa for å søkje etter figurantar var godt på plass.
Det blei 8 slag på han.

Eg har grubla ein del på korleis han skal få blindslag sidan han reagerer på firgurant som er komen inn på midtlina. Denne gongen blei det blindslag på 2. slaget. Då visste han ikkje kven som ofte var på den sida av skogen så han brydde seg ikkje om dei som stod på midtlina. Han sprang ivrig og langt ut. Framdriften var òg god. Eit godt blindslag.
Neste veke blir det nok meldetrening igjen. Gamlefar kan ikkje kose seg kvar veke.

Etter pausen blei det ID-spor på Ekko. Celina fekk i oppdrag å gå rett fram og Kari svinge av. Ved starten låg hansken til Celina. Ekko lukta på den og tok den opp. Eg fekk han til å lukte ein gong til. Frå då av bar det skråsikkert avgarde i sporet. Ved skiljet der Kari hadde gått til venstre, reagerte han ikkje ein gong. Han skulle finne Celina. Veldig bra!
--
Premien? Ein sovande og sliten hund og ein eigar som er godt nøgd med starten på 2014.